|
მადლი შენს გამჩენს. ლამაზო, ქალო შავთვალებიანო |
|
დღი−სით მზევ, ღა−მე მთო−ვა−რევ, წყნა−რო და ა−მოდ ხმი−ა−ნო!
შე−ნის ლო−დი−ნით ვსულდგ−მულ−ვარ, თაყ−ვანსვს−ცემ შენ−სა სა−ხელ−სა;
დე−დის ერ−თა ვარ, ნუ მამკ−ლავ, ნუ და−მა−ნა−ნებ სო−ფელ−სა!
ღა−რი−ბი ვინ−მე მოვ−სულ−ვარ, სოფ−ლი−სა მუ−შა სა−წყა−ლი,
ამ−ხა−ნა−გად მყავს ნა−ბა−დი, ძმო−ბი−ლად — ბას−რი ხან−ჯა−ლი,
მე სხვა სიმ−დიდ−რე რად მინ−და? მე შე−ნი გუ−ლიც მე−ყო−ფის,
მის ფა−სი კი−დე სა−უნ−ჯე ცას ქვე−შეთ გა−ნა იმ−ყო−ფის?
ნიკოლოზ ბარათაშვილი 10 იანვარი, 1845 წ.
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
