ჩინარი

გან−მარ−ტო−ე−ბულს ფრი−ა−ლოს კლდე−ზე სდგას ალ−ვის ხი−სა ნორ−ჩი ა−ხა−ლი,
მრავალ-შტოვანი, მაგ−რი−ლო−ბე−ლი, ჰა−ე−რო−ვა−ნი, ტურ−ფა, მა−ღა−ლი.
სა−ა−მო ა−რის მის ჩრდილ−ში ოცვ−ნა და მის−თა ფო−თოლთ შრი−ალ−თა სმე−ნა,
და წყალთ დუ−დუნ−ზე უ−კუღ−მარ−თი−სა ა−მა სოფ−ლი−სა ჭირ−თა დათ−მე−ნა!

მოქ−შუ−ის მტკვა−რი, მოქ−რის ნი−ა−ვი და შრი−ა−ლი−თა არ−ხევს ჩი−ნარ−სა,
და გა−მოს−ცე−მენ სა−ხი−ო−ბა−სა, ტკბი−ლის ოც−ნე−ბით და−მაძინარსა!
მრწამს, რომ არს ე−ნა რამ სა−ი−დუმ−ლო უ−ა−სა−კო−თაც და უ−სულთ შო−რის,
და უ−ცხო−ვე−ლეს სხვა−თა ე−ნათა არს მნიშვ−ნე−ლო−ბა მა−თის სა−უბ−რის!

ვი−თა მიჯ−ნუ−რი სატრ−ფოს ა−მაყსა, მტკვა−რი მას ნორჩ−სა ფერხ−თა ევ−ლე−ბის,
და აღმოარ−ხევს უფსკ−რუ−ლე−ბი−დამ, და ა−ღელ−ვი−ლი კლდე−სა ეხ−ლე−ბის!
მაგ−რამ ჩი−ნა−რი, მაღ−ლად მჩი−ნა−რი, დგას მე−დი−დუ−რად და სია−მაყით,
და მხო−ლოდ თავ−სა გარდმო-გარდიღებს სევ−დი−ა−ნი−სა შერ−ხე−ვის სა−ხით.

რამ−დენ−ჯერ ქა−რი შეარ−ხევს სა−როს, იმ−დენ−ჯერ მტკვა−რი უ−მე−ტეს ოხ−რავს,
თით−ქოს სი−შუ−რით შეშ−ფო−თე−ბუ−ლი, და კლდის პი−რებ−ზე ზვირთ−თა შე−მუს−რავს.
ეს−რედ ი−დუ−მალ, მაგ−რამ ძლი−ე−რად, და−ი−ტან−ჯე−ბის მა−რად მიჯ−ნუ−რი,
თუ მას ნამდ−ვი−ლად ეგზ−ნე−ბის გულ−სა ტრფი−ა−ლე−ბი−სა ცე−ცხლი ცი−უ−რი.
ნიკოლოზ ბარათაშვილი 1844 წ.

რა ასაკის ბავშვისთვისაა ეს ლექსი საინტერესო?

ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის.

ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები

ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!

დაამატე ნახატი

იმისთვის რომ შეძლოთ ამ ლექსის თემაზე შექმნილი თქვენი ნახატის დამატება, ჩვენს საიტზე უნდა გქონდეთ გახსნილი ანგარიში. ამისათვის უნდა გაიაროთ რეგისტრაცია.