მოდის ჭალების სული მცურავი

შენ არ ი−გო−ნებ ე−ზო−ებს, ფა−ცხებს,
არ გახ−სენ−დე−ბა დი−დი შა−რაგ−ზა.
შენ არ და−უ−წყებ სა−უ−ბარს ცა−ცხვებს,
ა−ღარ გა−უ−ბამ მთებს ლა−პა−რაკ−სა.

არ გა−გონ−დე−ბა ჩვე−ნი თუ−თე−ბი,
არ გა−გონ−დე−ბა ჩვე−ნი ფშა−ნე−ბი.
არც შო−რი სახ−ლი, ნასათუ−თე−ბი,
არც ღრუბ−ლი−ან დღის კა−ე−შა−ნე−ბი,

ტყე, შე−მო−სი−ლი ჩქა−რი ფშა−ტი−თა,
ჩუ−მი შრი−ა−ლი ნე−კერ−ჩხა−ლი−სა.
მდი−ნა−რემ წყა−ლი შე−მო−ა−დი−და,
კო−პი−ტებ−თან დგას ზვირ−თი წყა−ლისა.

და−ფა−რუ−ლი−ა მთე−ლი მინ−დო−რი,
თან−და−თან მღვრი−ე რი−ო−ნი მო−დის.
მო−აქვს ხა−ბო და ნა−სი−მინ−და−რი,
მო−აქვს ა−მინ−დი წვი−მის და შფო−თის.

მო−აქვს ხე−ე−ბი, მო−აქვს მო−რე−ბი,
მო−აქვს ჭა−ლე−ბის სუ−ლი მცუ−რა−ვი,
მო−უ−ახ−ლოვ−და სახ−ლებს მო−რე−ვი,
მდი−ნა−რის რისხ−ვა და სამ−დუ−რა−ვი.
გალაკტიონ ტაბიძე 1916

რა ასაკის ბავშვისთვისაა ეს ლექსი საინტერესო?

ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის.

ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები

ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!

დაამატე ნახატი

იმისთვის რომ შეძლოთ ამ ლექსის თემაზე შექმნილი თქვენი ნახატის დამატება, ჩვენს საიტზე უნდა გქონდეთ გახსნილი ანგარიში. ამისათვის უნდა გაიაროთ რეგისტრაცია.