|
ედგარი მესამედ |
|
ი−ყო სა−ღა−მო. ლოც−ვე−ბი. ზა−რი.
და ჩვენს სა−ო−ცარ გზა−ზე, ლე−ნო−რა,
რტო−ებს ტი−რი−ლით ამტვ−რევ−და ქა−რი.
ე−ნატ−რე−ბო−და ფრთებს სი−თა−მა−მე
უზ−რუნ−ვე−ლო−ბის, შე−ნი სიშო−რის!
მაგ−რამ უ−ეც−რად ვი−ღაც მე−სა−მე,
ვი−ღაც მა−ხინ−ჯი ჩად−გა ჩვენს შო−რის.
და ჩვენ გვეს−მო−და ყრუ სა−უ−ბა−რი:
სა−ცა−ა, მო−ვა სიკვ−დი−ლის წა−მი!
ტი−რო−და ქა−რი, კვდე−ბო−და ქა−რი
და მივ−დი−ო−დით ტაძ−რის−კენ სა−მი.
გალაკტიონ ტაბიძე 1915
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
