მერის თვალებით

ეს რამ−დე−ნი−მე დღე−ა და რამ−დე−ნი−მე ღა−მე,
და−ხუ−რუ−ლი−ა გუ−ლი, რო−გორც სა−კა−ნი რა−მე.
თით−ქო უმ−ძი−მეს კა−რებს კუპ−რის და−ე−დო ლუ−ქი,
გულ−ში ვერც ზე−ცა ა−ტანს, ვერც სი−ხა−რუ−ლის შუ−ქი.

გა−უ−და−ბურ−და ჩე−მი ყოფ−ნის ყო−ვე−ლი წა−მი,
ეს რამ−დე−ნი−მე დღე−ა და რამ−დე−ნი−მე ღა−მე.
ოჰ, მო−მე−ცა−ლეთ, კმა−რა! მხო−ლოდ სიკვ−დი−ლი მინ−და,
არც პო−ე−ზი−ა მატკ−ბობს, არც მე−გობ−რო−ბა წმინ−და.

ეს რამ−დე−ნი−მე დღე−ა და რამ−დე−ნი−მე ღა−მე -
არე-მიდამოს შხა−მავს ღრმა მწუ−ხა−რე−ბის შხა−მი.
ჩა−მო−ი−ბუ−როს ზე−ცა, მი−სიც ა−ღა−რა მჯე−რა -
მე−რის თვა−ლე−ბით ი−გი ვერ გაბრ−წყინ−დე−ბა, ვე−რა!
გალაკტიონ ტაბიძე 1916

რა ასაკის ბავშვისთვისაა ეს ლექსი საინტერესო?

ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის.

ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები

ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!

დაამატე ნახატი

იმისთვის რომ შეძლოთ ამ ლექსის თემაზე შექმნილი თქვენი ნახატის დამატება, ჩვენს საიტზე უნდა გქონდეთ გახსნილი ანგარიში. ამისათვის უნდა გაიაროთ რეგისტრაცია.