მერის თვალებით
და−ხუ−რუ−ლი−ა გუ−ლი, რო−გორც სა−კა−ნი რა−მე.
თით−ქო უმ−ძი−მეს კა−რებს კუპ−რის და−ე−დო ლუ−ქი,
გულ−ში ვერც ზე−ცა ა−ტანს, ვერც სი−ხა−რუ−ლის შუ−ქი.
გა−უ−და−ბურ−და ჩე−მი ყოფ−ნის ყო−ვე−ლი წა−მი,
ეს რამ−დე−ნი−მე დღე−ა და რამ−დე−ნი−მე ღა−მე.
ოჰ, მო−მე−ცა−ლეთ, კმა−რა! მხო−ლოდ სიკვ−დი−ლი მინ−და,
არც პო−ე−ზი−ა მატკ−ბობს, არც მე−გობ−რო−ბა წმინ−და.
ეს რამ−დე−ნი−მე დღე−ა და რამ−დე−ნი−მე ღა−მე -
არე-მიდამოს შხა−მავს ღრმა მწუ−ხა−რე−ბის შხა−მი.
ჩა−მო−ი−ბუ−როს ზე−ცა, მი−სიც ა−ღა−რა მჯე−რა -
მე−რის თვა−ლე−ბით ი−გი ვერ გაბრ−წყინ−დე−ბა, ვე−რა!
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
ასწავლეთ ბავშვს, გაიგოს სხვისი სიხარული
ასწავლეთ ბავშვს, გაიზიაროს სხვისი სიხარული და გაიხაროს მათი წარმატებით.
ეს საინტერესოა! რჩევები-ფსიქოლოგია - მე და ჩემი მასწავლებელი ( მოთხრობა პატარებისთვის)
ორშაბათი. შემოდგომისფერი დილა იყო... ქარი ეცეკვებოდა ხეებს და აცლიდა გამხმარ, გაყვითლებულ ფოთლებს... ელენე სკოლის გზას მიუყვებოდა, ხანდახან დასვრილ ფეხსაც...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
საქანელამზია გოგნიაშვილი |
 |
მწოლარეგალაკტიონ ტაბიძე |
|
თვალუწვდენელი, დაუსაბამოგალაკტიონ ტაბიძე |
 |
შემოდგომანათია ჯანაშია |
|
მწუხარება შენზეგალაკტიონ ტაბიძე |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
კუდრაჭა ნინომანანა კაკაჩია |
 |
თევზაობაიოსებ ციცქიშვილი |
|
შემოდგომაიოსებ ციცქიშვილი |
 |
სკოლისაკენმაია წიგნაძე |
 |
ჩემი სკოლა, ჩემი კლასინესტან კუპრავა |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
|
იმ ატმებს გაუმარჯოს, იმ ატმის ყვავილებსგალაკტიონ ტაბიძე |
 |
სალაღობოლადო ასათიანი |
 |
დათუნიას მოსაწვევი ბარათინოდარ დუმბაძე |
 |
შეყრილან ერთად მკრთოლვარენიბესიკი |
 |
ჭორიკანა გუგულიმაია მიქაია |
