|
მწუხარება შენზე |
|
შენ მი−ერ ნა−ზად ნაქ−სო−ვი რი−დე.
ხალხს მოვ−შორ−დე−ბი, მაგ−რამ ღა−მე−ებს
სად და−ვე−მა−ლო, სად წა−ვუ−ვი−დე?
ღვი−ნით თა−სე−ბი ი−სევ ივ−სე−ბა,
ი−სევ მევ−სე−ბა დარ−დით თვა−ლე−ბი.
შო−რით მო−მეს−მის ყრუ ტა−შის−ცე−მა,
მაგ−რამ იქ ვის−მეს შე−ვებ−რა−ლე−ბი?
მე ვიხ−დი ნი−ღაბს! მომგ−ვა−რეთ რა−ში!
შენ−თან! ნუ−გეშ−თან! ო, ჩქა−რა, ჩქა−რა!
მე მომ−დევს განთქ−მულ სა−ხე−ლის ტა−ში,
დი−დე−ბა, ცრემ−ლი, ღელ−ვა, მუ−ქა−რა.
გალაკტიონ ტაბიძე 1916
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
