|
რა გული დავაგე შენად სარებლად |
|
მუ−ნით−გან ვარდს გი−ფენ მი−თამ ა−რე−ბით!
ვი−ცი, დღე−ნი მის−ხენ შენ−და მა−რებ−ლად,
მისთ−ვის თავს შეგ−წი−რავ მი−თამ ა−რე−ბით!
როს ვარ−დი მი−შა−ლე და მან−და−რი−ა,
მით მოჰ−კალ ბულ−ბუ−ლი და მან და−რი−ა;
კვლავ ე−მი სალ−ბუ−ნი დამან−და−რი−ა;
თუ მ−წყლავ, ნუ გან−მაგ−დებ მი−თამა−რე−ბით!
მე ი−გი ვარ, ო−დეს ა−მა−რეს ა−რა,
არ იდ−რი−დი მთენ−თა ა−მა−რეს ა−რა.
აწ არ−ღა მომ−ხე−დე ა−მა−რეს ა−რა,
მე სხვათ მიც−ნობ სხვი−სა მი−თამა−რე−ბით!
ან არ მნა−ხო მრხე−ო და−ი−ა−რე−და,
ვინ უ−წყა−ლოდ გუ−ლი და−ი−ა−რე−და!
შენთ−ვის მკვდარს ყა−რიბ−ზედ და−ი−ა−რე−და,
ნუ თუ კვლავ მა−ცო−ცხლო მი−თამ ა−რე−ბით!
ბესიკი
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
