|
გზას მოსდევს პოეტი... |
|
მოს−ტო−პავს ბი−ლი−კებს ეკ−ლი−ან ჯა−გე−ბით _
ა−რის ბედ−ნი−ე−რი ის ხალხ−თან ერ−თო−ბით,
კა−ცის−გან, ბალ−ღი−სა−გან,
ხალ−ხის−გან გა−გე−ბით!
დროთ უფსკ−რუ−ლებს გა−დავ−ყუ−რებ
სამშ−ვი−დო−ბოს მდგო−მა−რი_
ვხე−დავ: მოკ−ლე გა−ზა−ფხუ−ლებს
სცვლიან_შემოდგომანი...
სიკვ−დი−ლის გზა ცის−ფე−რი−ა
ჰკვდე−ბი ხმალ−მო−ღე−რე−ბით_
იმ−პე−რი−ებს ი−გე−რი−ებ
სისხ−ლის წა−მოხ−ვე−ლე−ბით
ფეხ−ზე დგახარ,გცემს ზურგ_ქარი...
მაშ,წინ! წინ და ზე−მოთ!
დათ−ვი მჭლე და შენ მსუ−ქა−ნი
დათ−ვი მჭლე და შენ მსუ−ქა−ნი.
სა−ქართ−ვე−ლოვ ჩე−მო!!!
მურმან ლებანიძე
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
