აკაკის ლანდი

მდუ−მა−რე მხა−რეს შო−რი მთე−ბი−სას
დაჰ−ხა−რის ღა−მე და ან−და−მა−ტი.
იქ, რო−გორც ლან−დი მწუ−ხა−რე−ბი−სა,
გა−მოჩნ−და მა−ღალ პო−ე−ტის ლან−დი!

თეთ−რი ჭა−ღა−რით მო−სი−ლი თმე−ბი
ე−ლავ−და ელ−ვის ელვა-ციმციმით
და მო−ხიბ−ლუ−ლი ი−ყო მთი−ე−ბი
და−დე−ბულ სა−ხის ღვთა−ებ−რივ ღი−მით.

მძი−მე და დაღ−ლილ ფე−ხის ხმას გრძნობ−და
ნელი-ნელ მსვლე−ლი ღრუ−ბე−ლი ჩე−მი
და მოძ−რა−ობ−და ღა−მის მნა−თობ−თა
ა−ღელ−ვე−ბუ−ლი ე−ლი−ზი−უ−მი.

გრძნობ−და თა−ნა−ბარ მო−ახ−ლო−ე−ბას
განც−ვიფ−რე−ბუ−ლი და დი−დი მთე−ბი,
შეუცნობ-ხშირი შრი−ა−ლით შეკრ−თა
მშობ−ლი−უ−რი ტყის მწვა−ნე ზვირ−თე−ბი.

მა−შინ ბავშ−ვი−ვით მი−ჩუმ−და შქე−რი,
შე−წყდა მდი−ნა−რეთ ზვირ−თე−ბის მღე−რა,
მხო−ლოდ გრი−ალ−მა გზა მრა−ვალ−ფე−რი
ნა−პერწკ−ლის დრო−შით ა−ა−ელ−ფე−რა,

და სა−ი−დუმ−ლო შუ−ქით შე−მო−სა
მი−წყნა−რე−ბუ−ლი გზა იშ−ვი−ა−თი: -
ჩუ−მად... დაღ−ლილი სანთ−ლე−ბით მო−დის
მწუ−ხა−რე ლან−დი... მა−ღალი ლან−დი.

ოჰ! ა−სე−თი−ა დღეს გან−საც−დე−ლი
და არ დაგვ−ტო−ვებს პო−ე−ტი ობ−ლად,
რომ არ ა−ან−თოს ი−სევ სან−ტე−ლი
და−ვი−წყე−ბუ−ლი ხა−ტის მახლობ−ლად.

იქ−ნე−ბა ჩვენთ−ვის, იქ−ნე−ბა ჩვენ−ში,
იქ−ნე−ბა ჩვენ−თან მა−რად და მა−რად!
ჩვე−ნი ზღაპ−რე−ბის სი−დი−ა−დე−ში,
ჩვე−ნი ფიქ−რე−ბის ლურჯ ნი−ავ−ქა−რად.

არ მო−გაკ−ლებს მადლს და შუქს უ−სი−ტყვოს
მი−სი, პო−ე−ტის, მაღ−ლით ან−თე−ბა.
კურ−თხე−უ−ლი ი−ყოს, კურ−თხე−ულ ი−ყოს,
კურ−თხე−ულ ი−ყოს ეს მო−ლან−დე−ბა.
გალაკტიონ ტაბიძე 1915

რა ასაკის ბავშვისთვისაა ეს ლექსი საინტერესო?

ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის.

ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები

ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!

დაამატე ნახატი

იმისთვის რომ შეძლოთ ამ ლექსის თემაზე შექმნილი თქვენი ნახატის დამატება, ჩვენს საიტზე უნდა გქონდეთ გახსნილი ანგარიში. ამისათვის უნდა გაიაროთ რეგისტრაცია.