ბაიათი
რტოს გძღვნი−დე ბა−ი−ა−თი!
გიშ−რის მშვილ−დის მო−ზიდ−ვით
ი−სარს მკრავ ბა−ი−ა−თი!
სა−ხედ მომ−ცა მა−ნა−თა,
ელ−ვა−რე−ბით მა−ნა−თა,
შვიდ ცი−ურ−თა ელ−ვა−რეთ
გარ−და−მა−ტა მან ა−თა.
მელ−ნის ტბი−სა მო−რევ−სა
მზე შვე−ნე−ბით მო−რევ−სა;
ჩე−მის სევ−დის სალ−ბუნ−სა
თვი−სის ხე−ლით მთრევ−სა!
ზამბახ-ყელი სუ−რი−სა;
მი−სი ტრფო−ბა მსუ−რი−სა!
არ−ღავ−ნი−სა ბა−გედ−გან
შენ შარ−ბა−თი სუ რი−სა?
ალ−ვა რგუ−ლი−ა ხი−სა,
მჯო−ბი ყოვ−ლი სახი−სა!
ერ−თხელ მთქმე−ლი ვახი−სა
და ა−თასის ახი−სა!
როს წა−მი მხვდეს და−რუ−ლი?
თვალთ მი−ე−ცა და რუ−ლი,
გუ−ლი ი−წყლა უბ−რა−ლოდ,
სისხ−ლი სდინ−და და−რუ−ლი!
საყ−ვა−რე−ლი ვარ დი−სა,
ტა−ტა−ნი−ვით ვარ−დი სა!
ბრ−წყინ−ვა−ლე−ბა მაც−ვიფ−რებს
და ბა−გე−ნი ვარ−დი−სა!
ველს მაღ−ნარ−სა მე−ბა−რა,
სი−ცო−ცხლი−თა მე−ბა−რა;
ა−ლალს მ−წყე−რი მიჰ−ქონ−დეს,-
რათ−ღა მერქ−ვას მე ბა−რა?
სურ−ვის ეშ−ხი მას რევ−და,
შაქარ-ყანდი მას რევ−და,
პირს ე−ბა−და სა−ფი−რონს,
ხმა უხე−ლით მას რევ−და!
ცე−ცხლი კვლავ მწვავს და−გულ−სა;
მაღ−რი−ტებრ მზევ და−გულ−სა!
მა−რავს ვი−სი მწუ−ხა−რობს:
რა−მინ ეტრ−ფო−და გულ−სა!
თეთრ მარ−მარ−სა ე−ბა−ნა,
სი−რინს ტკბი−ლად ე−ბა−ნა;
სრა−თა ჰქონ−და ე−დე−მი,
ცად სამ−ყა−რო ე−ბა−ნა!
აწ გან−ცხრო−მა მე−შა−ლა,
შაჰშ−რა ქუფ−რად მე−შა−ლა;
დღე რა იქმ−ნა მიმ−წუხ−რი,
სუ−და−რი ტანს მე−შა−ლა!
გვერდს ლახ−ვა−რი და−მე−ცა,
ტრფო−ბის ბე−დი და−მე−ცა.
შენ ან−გე−ლი და მე−ცა!
სად ქვე−ყა−ნა სუ−ფევ−დეს,
შენც იქ ი−ყავ და მე−ცა!
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
იმის ნაცვლად, რომ უბრალოდ თქვათ „შენ შესანიშნავი ხარ“, ეცადეთ იყოთ კონკრეტული იმის შესახებ, თუ რა გააკეთა თქვენმა შვილმა და რატომ იმსახურებს დადებით გამოხმაურებას. თქვენ შეიძლება თქვათ: „ვაფასებ იმას, რომ ორცხობილას სათხოვნელად მოხვედი და მელოდებოდი მანამ, სანამ ტელეფონზე საუბარს არ დავასრულებდი“.
ეს საინტერესოა! რჩევები-ფსიქოლოგია - მე და ჩემი მასწავლებელი ( მოთხრობა პატარებისთვის)
ორშაბათი. შემოდგომისფერი დილა იყო... ქარი ეცეკვებოდა ხეებს და აცლიდა გამხმარ, გაყვითლებულ ფოთლებს... ელენე სკოლის გზას მიუყვებოდა, ხანდახან დასვრილ ფეხსაც...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
იმერული ნანინააკაკი წერეთელი |
 |
წილის ყრავაჟა–ფშაველა |
 |
ოპუნცია კაქტუსიმანანა ტონია |
 |
ტელეფონივასილ გულეური |
|
ახალი გზააკაკი წერეთელი |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
წვიმა უღრან ტყეშიგივი ჩიღვინაძე |
 |
ლეგენდად დარჩეს!მურმან ლებანიძე |
 |
სპილოელიზბარ გაბუნია |
 |
მონაზონ ქალს ოფელიასგალაკტიონ ტაბიძე |
|
მოდის ჭალების სული მცურავიგალაკტიონ ტაბიძე |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
|
მგელი და კრავიმანანა ტონია |
 |
ტყუილების წვიმაგივი ჭიჭინაძე |
 |
ამბავს ავწერ ადრინდელსაბესიკი |
|
მნათობთადმიბესიკი |
|
დაგვეხმარეთ, ბავშვებო!მანანა ტონია |
