ბაიათი
რტოს გძღვნი−დე ბა−ი−ა−თი!
გიშ−რის მშვილ−დის მო−ზიდ−ვით
ი−სარს მკრავ ბა−ი−ა−თი!
სა−ხედ მომ−ცა მა−ნა−თა,
ელ−ვა−რე−ბით მა−ნა−თა,
შვიდ ცი−ურ−თა ელ−ვა−რეთ
გარ−და−მა−ტა მან ა−თა.
მელ−ნის ტბი−სა მო−რევ−სა
მზე შვე−ნე−ბით მო−რევ−სა;
ჩე−მის სევ−დის სალ−ბუნ−სა
თვი−სის ხე−ლით მთრევ−სა!
ზამბახ-ყელი სუ−რი−სა;
მი−სი ტრფო−ბა მსუ−რი−სა!
არ−ღავ−ნი−სა ბა−გედ−გან
შენ შარ−ბა−თი სუ რი−სა?
ალ−ვა რგუ−ლი−ა ხი−სა,
მჯო−ბი ყოვ−ლი სახი−სა!
ერ−თხელ მთქმე−ლი ვახი−სა
და ა−თასის ახი−სა!
როს წა−მი მხვდეს და−რუ−ლი?
თვალთ მი−ე−ცა და რუ−ლი,
გუ−ლი ი−წყლა უბ−რა−ლოდ,
სისხ−ლი სდინ−და და−რუ−ლი!
საყ−ვა−რე−ლი ვარ დი−სა,
ტა−ტა−ნი−ვით ვარ−დი სა!
ბრ−წყინ−ვა−ლე−ბა მაც−ვიფ−რებს
და ბა−გე−ნი ვარ−დი−სა!
ველს მაღ−ნარ−სა მე−ბა−რა,
სი−ცო−ცხლი−თა მე−ბა−რა;
ა−ლალს მ−წყე−რი მიჰ−ქონ−დეს,-
რათ−ღა მერქ−ვას მე ბა−რა?
სურ−ვის ეშ−ხი მას რევ−და,
შაქარ-ყანდი მას რევ−და,
პირს ე−ბა−და სა−ფი−რონს,
ხმა უხე−ლით მას რევ−და!
ცე−ცხლი კვლავ მწვავს და−გულ−სა;
მაღ−რი−ტებრ მზევ და−გულ−სა!
მა−რავს ვი−სი მწუ−ხა−რობს:
რა−მინ ეტრ−ფო−და გულ−სა!
თეთრ მარ−მარ−სა ე−ბა−ნა,
სი−რინს ტკბი−ლად ე−ბა−ნა;
სრა−თა ჰქონ−და ე−დე−მი,
ცად სამ−ყა−რო ე−ბა−ნა!
აწ გან−ცხრო−მა მე−შა−ლა,
შაჰშ−რა ქუფ−რად მე−შა−ლა;
დღე რა იქმ−ნა მიმ−წუხ−რი,
სუ−და−რი ტანს მე−შა−ლა!
გვერდს ლახ−ვა−რი და−მე−ცა,
ტრფო−ბის ბე−დი და−მე−ცა.
შენ ან−გე−ლი და მე−ცა!
სად ქვე−ყა−ნა სუ−ფევ−დეს,
შენც იქ ი−ყავ და მე−ცა!
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
ყურადღება მიაქციეთ თქვენი შვილის ძლიერ ემოციებს
არ დაგავიწყდეთ სოციალური უნარების სწავლება - როდესაც თქვენი აღელვებული შვილი დაწყნარდება, ჰკითხეთ მას: „როგორ გრძნობ თავს?“ და „როგორ ფიქრობ, რა გაგამხიარულებს?“ შემდეგ მოუსმინეთ მას. ის უფრო ადვილად დამშვიდდება თუ მას ამაზე ლაპარაკის უფლებას მისცემთ.
ეს საინტერესოა! რჩევები-ფსიქოლოგია - მე და ჩემი მასწავლებელი ( მოთხრობა)
ორშაბათი. შემოდგომისფერი დილა იყო... ქარი ცეკვებოდა ხეეებს და აცლიდა გამხმარ, გაყვითლებულ ფოთლებს... ელენე სკოლის გზას მიუყვებოდა, ხანდახან დასვრილ ფეხსაც...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
პირველი მაისიდავით მაჩაბელი |
 |
ახალი გზააკაკი წერეთელი |
|
ორი დათვინინო მზესელი |
 |
დედა თბილისიმანანა ტონია |
 |
დედოფალს ანაზედბესიკი |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
ბუნებაანა ნოდარიძე |
 |
ის კი არ არის ბიჭობავაჟა–ფშაველა |
 |
გაზაფხულინოდარ დუმბაძე |
 |
თხა კიკინაილია სიხარულიძე |
 |
ჩემი საქართველომანანა კაკაჩია |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
|
მხედართა ძველი სიმღერავაჟა–ფშაველა |
|
დალი და მანანამანანა ტონია |
|
მკვეხარა მხატვარიმანანა ტონია |
 |
მელაკუდას მაღაზიავასილ გულეური |
 |
ციყვი და ხავსისქუდა კაცუნათამარ ფხაკაძე |
