ბაიათი
რტოს გძღვნი−დე ბა−ი−ა−თი!
გიშ−რის მშვილ−დის მო−ზიდ−ვით
ი−სარს მკრავ ბა−ი−ა−თი!
სა−ხედ მომ−ცა მა−ნა−თა,
ელ−ვა−რე−ბით მა−ნა−თა,
შვიდ ცი−ურ−თა ელ−ვა−რეთ
გარ−და−მა−ტა მან ა−თა.
მელ−ნის ტბი−სა მო−რევ−სა
მზე შვე−ნე−ბით მო−რევ−სა;
ჩე−მის სევ−დის სალ−ბუნ−სა
თვი−სის ხე−ლით მთრევ−სა!
ზამბახ-ყელი სუ−რი−სა;
მი−სი ტრფო−ბა მსუ−რი−სა!
არ−ღავ−ნი−სა ბა−გედ−გან
შენ შარ−ბა−თი სუ რი−სა?
ალ−ვა რგუ−ლი−ა ხი−სა,
მჯო−ბი ყოვ−ლი სახი−სა!
ერ−თხელ მთქმე−ლი ვახი−სა
და ა−თასის ახი−სა!
როს წა−მი მხვდეს და−რუ−ლი?
თვალთ მი−ე−ცა და რუ−ლი,
გუ−ლი ი−წყლა უბ−რა−ლოდ,
სისხ−ლი სდინ−და და−რუ−ლი!
საყ−ვა−რე−ლი ვარ დი−სა,
ტა−ტა−ნი−ვით ვარ−დი სა!
ბრ−წყინ−ვა−ლე−ბა მაც−ვიფ−რებს
და ბა−გე−ნი ვარ−დი−სა!
ველს მაღ−ნარ−სა მე−ბა−რა,
სი−ცო−ცხლი−თა მე−ბა−რა;
ა−ლალს მ−წყე−რი მიჰ−ქონ−დეს,-
რათ−ღა მერქ−ვას მე ბა−რა?
სურ−ვის ეშ−ხი მას რევ−და,
შაქარ-ყანდი მას რევ−და,
პირს ე−ბა−და სა−ფი−რონს,
ხმა უხე−ლით მას რევ−და!
ცე−ცხლი კვლავ მწვავს და−გულ−სა;
მაღ−რი−ტებრ მზევ და−გულ−სა!
მა−რავს ვი−სი მწუ−ხა−რობს:
რა−მინ ეტრ−ფო−და გულ−სა!
თეთრ მარ−მარ−სა ე−ბა−ნა,
სი−რინს ტკბი−ლად ე−ბა−ნა;
სრა−თა ჰქონ−და ე−დე−მი,
ცად სამ−ყა−რო ე−ბა−ნა!
აწ გან−ცხრო−მა მე−შა−ლა,
შაჰშ−რა ქუფ−რად მე−შა−ლა;
დღე რა იქმ−ნა მიმ−წუხ−რი,
სუ−და−რი ტანს მე−შა−ლა!
გვერდს ლახ−ვა−რი და−მე−ცა,
ტრფო−ბის ბე−დი და−მე−ცა.
შენ ან−გე−ლი და მე−ცა!
სად ქვე−ყა−ნა სუ−ფევ−დეს,
შენც იქ ი−ყავ და მე−ცა!
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
ბავშვს არ მოსთხოვოთ ბევრი, მაგალითად, ნახატის სრულყოფილად დახატვა. მიეცით ზოგჯერ შეცდომის დაშვების საშუალება. ამ დროს, უმჯობესია შეაქოთ და აქცენტი გააკეთოთ იმაზე, რაც კარგად გამოუვიდა და თვითონ მას მოეწონა. თუ მაგალითად, არ გამოსდის კოშკის აშენება, არ გააკრიტიკოთ, წაახალისეთ, კიდევ სცადოს აშენება.
ეს საინტერესოა! რჩევები-ფსიქოლოგია - ზამთარი და ბაჭია (ავტ. ს.მაჭავარიანი)
ბაჭია, ბაჭია, მითხარი , რა გქვია?! თეთრი ხარ, ხან შავი სამოსიც გაცვია! ღუნღულა, ფაფუკი თოვლივით ქათქათა, ცელქი ხარ ,ზამთარში კი გძინავს ხანდახან. დე...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
ეფემერაგალაკტიონ ტაბიძე |
 |
სუმბული და მწირინიკოლოზ ბარათაშვილი |
 |
რთველირაფიელ ერისთავი |
 |
მეხანძრე სპილოელიზბარ გაბუნია |
 |
ქართლოსდავით მაჩაბელი |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
ქ - არიშხალალელა გაბური |
 |
მურიალუარა ჭანტურია |
 |
ანა-გოგოს წერილითამარ ფხაკაძე |
|
რა სევდიან ნანას ამბობს ქარიგალაკტიონ ტაბიძე |
 |
მრწამს, მარად მიწამებიავაჟა–ფშაველა |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
|
ერეკლეს სიზმარივაჟა–ფშაველა |
 |
ბარდნალალადო ასათიანი |
 |
მზე-ჭაბუკ ორბელიანზედბესიკი |
|
„ან“-ზე სით მოხვალბესიკი |
|
გიგივაჟა–ფშაველა |
