როს განვიცადე ბედკრულმან
გუ−ლის საკვ−და−ვად, და−რი−ა, -
ცნო−ბა მიმ−ხა−და მთი−ებ−მან,
სურ−ვილ−მან მის−მან და−რი−ა.
ვერ ეს−წორ−ვი−ან ცი−ურ−ნი:
კრო−ნო−სი, დი−ა, და−რი−ა;
მკრთოლ−ვა−რებს სხი−ვი ბაკ−თა−გან,
ვი−თა მრის−ხა−ნე და−რი−ა.
მჭვრე−ტელ−თა შუქ−თა მფე−ნე−ლად,
შვიდ−თა−ვე ცთო−მილთ და−რი−ა!
შენ, მუშ−თარ−სა, გე−ა−ჯე−ბი
გულ-მტკივნეული, მტი−რა−ლი:
მოყ−ვა−რემ მომ−წყლა საკვ−და−ვად,
მ−ტყორც−ნა ჰინ−დელ−თა სა−მა−ლი;
ვე−ღა−რა დავჰსთ−მე, მიმ−ჭირ−და,
აწ არ−ღა−რა არს სა−მა−ლი.
მას მო−უკ−ლა−ვარ, ირწ−მუ−ნე,
ვი−სა აქვს ბა−გე მჭვირ−ვა−ლი;
ბრო−ლი და ლა−ლი შე−თხზუ−ლან;
ქვე და−რი−დე−ბით და−რი−ა!
ის−მი−ნე ჩე−მი ჩი−ვი−ლი
და მწუ−ხა−რე−ბა ვი−თარი!
წამსვ−ლი−ან სრუ−ლად ცნო−ბანი
და დამ−ცე−მი−ან ზე-ზარი;
გულ−სა შემდგ−მი−ა საჭ−რე−ლად
მა−ხუ−ლი გიშ−რი−სა სა−რი;
გაფიცხებულ-არს გო−ნე−ბა,
ურ−წყულ−ში მი−მო−მა−ა−რი:
სულ-დგმულსა ა−რა მი−ტე−ვებს
ი−გი ჯა−ლად−თა და−რი−ა!
უ−ზე−ნა−ა−როვ მა−რი−ხო,
რად მრის−ხავ ეს−რეთ დაგულ−სა?
გა−ფუ−ცე მზე−სა მას შენ−სა,
ნუ და−მი−ტე−ვებ მე წყლულ−სა!
უმ−კურ−ნა−ლო−დღა რა−ღა ვჰყო?
ვერ და−გა−შორ−ვებ აწ გულ−სა!
ვა−ი, თუ ა−რა ელ−ხი−ნოს
რა−ყი−ფებ−თა−გან გაბ−მულ−სა!
თავ−სა მო−ვიკ−ლავ უ−ცი−ლოდ,
ის ჟა−მი მათ-თვის და−რი−ა!
ჰე, საყ−ვა−რე−ლო, ის−მი−ნე;
შე−ნი სახ−მი−ლი მგზე−ნი−ა;
ღაწ−ვი ბრო−ლითგან ვარდს ჰსჩაგ−რავს,
მჭვრე−ტელ−თა ა−მაზრ−ზე−ნი−ა;
რა შენ გა−მოჰსჩნ−დი ქვე−ყა−ნად,
გა−ცუდ−დე ცი−სა მზე−ნი−ა!
ნუ ხარ უ−წყა−ლოდ, იკ−მა−ვე
ეს−დე−ნი სი−ნა−ზე−ნი−ა!
გა−ნაგ−დე ი−გი ჟა−მე−ბი,
აწ, მზე−ო, ჩემ−კენ და−რი−ა!
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
წაახალისეთ ბუნებაში გასეირნება
წაახალისეთ ბავშვი, გაატაროს დრო ბუნებაში და დააკვირდეს გარემოს.
ეს საინტერესოა! რჩევები-ფსიქოლოგია - მე და ჩემი მასწავლებელი ( მოთხრობა პატარებისთვის)
ორშაბათი. შემოდგომისფერი დილა იყო... ქარი ეცეკვებოდა ხეებს და აცლიდა გამხმარ, გაყვითლებულ ფოთლებს... ელენე სკოლის გზას მიუყვებოდა, ხანდახან დასვრილ ფეხსაც...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
ორი დათვინინო მზესელი |
 |
იმერული ნანინააკაკი წერეთელი |
 |
ილია ჭავჭავაძის სახსოვრადვაჟა–ფშაველა |
 |
რაც მიიწერა სოფელმანბესიკი |
|
ინტერნაციონალიაკაკი წერეთელი |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
მავნე ნინკოდიანა ღვალაძე |
 |
მარტი – აპრილსბონდო მაცაბერიძე |
 |
ჯ - ეილელა გაბური |
|
დამისხი, დამალევინევაჟა–ფშაველა |
 |
*** (რატო სტირი, ჩემო ნინო)მანანა კაკაჩია |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
 |
მავნებლებიმანანა ტონია |
|
კახეთსვაჟა–ფშაველა |
 |
ვაზის სიმფონიაშოთა ნიშნიანიძე |
 |
ჰიმნი ქართულ ანბანსგალაკტიონ ტაბიძე |
 |
ლექსი ვეფხვისა და მოყმისახალხური |
