როს განვიცადე ბედკრულმან
გუ−ლის საკვ−და−ვად, და−რი−ა, -
ცნო−ბა მიმ−ხა−და მთი−ებ−მან,
სურ−ვილ−მან მის−მან და−რი−ა.
ვერ ეს−წორ−ვი−ან ცი−ურ−ნი:
კრო−ნო−სი, დი−ა, და−რი−ა;
მკრთოლ−ვა−რებს სხი−ვი ბაკ−თა−გან,
ვი−თა მრის−ხა−ნე და−რი−ა.
მჭვრე−ტელ−თა შუქ−თა მფე−ნე−ლად,
შვიდ−თა−ვე ცთო−მილთ და−რი−ა!
შენ, მუშ−თარ−სა, გე−ა−ჯე−ბი
გულ-მტკივნეული, მტი−რა−ლი:
მოყ−ვა−რემ მომ−წყლა საკვ−და−ვად,
მ−ტყორც−ნა ჰინ−დელ−თა სა−მა−ლი;
ვე−ღა−რა დავჰსთ−მე, მიმ−ჭირ−და,
აწ არ−ღა−რა არს სა−მა−ლი.
მას მო−უკ−ლა−ვარ, ირწ−მუ−ნე,
ვი−სა აქვს ბა−გე მჭვირ−ვა−ლი;
ბრო−ლი და ლა−ლი შე−თხზუ−ლან;
ქვე და−რი−დე−ბით და−რი−ა!
ის−მი−ნე ჩე−მი ჩი−ვი−ლი
და მწუ−ხა−რე−ბა ვი−თარი!
წამსვ−ლი−ან სრუ−ლად ცნო−ბანი
და დამ−ცე−მი−ან ზე-ზარი;
გულ−სა შემდგ−მი−ა საჭ−რე−ლად
მა−ხუ−ლი გიშ−რი−სა სა−რი;
გაფიცხებულ-არს გო−ნე−ბა,
ურ−წყულ−ში მი−მო−მა−ა−რი:
სულ-დგმულსა ა−რა მი−ტე−ვებს
ი−გი ჯა−ლად−თა და−რი−ა!
უ−ზე−ნა−ა−როვ მა−რი−ხო,
რად მრის−ხავ ეს−რეთ დაგულ−სა?
გა−ფუ−ცე მზე−სა მას შენ−სა,
ნუ და−მი−ტე−ვებ მე წყლულ−სა!
უმ−კურ−ნა−ლო−დღა რა−ღა ვჰყო?
ვერ და−გა−შორ−ვებ აწ გულ−სა!
ვა−ი, თუ ა−რა ელ−ხი−ნოს
რა−ყი−ფებ−თა−გან გაბ−მულ−სა!
თავ−სა მო−ვიკ−ლავ უ−ცი−ლოდ,
ის ჟა−მი მათ-თვის და−რი−ა!
ჰე, საყ−ვა−რე−ლო, ის−მი−ნე;
შე−ნი სახ−მი−ლი მგზე−ნი−ა;
ღაწ−ვი ბრო−ლითგან ვარდს ჰსჩაგ−რავს,
მჭვრე−ტელ−თა ა−მაზრ−ზე−ნი−ა;
რა შენ გა−მოჰსჩნ−დი ქვე−ყა−ნად,
გა−ცუდ−დე ცი−სა მზე−ნი−ა!
ნუ ხარ უ−წყა−ლოდ, იკ−მა−ვე
ეს−დე−ნი სი−ნა−ზე−ნი−ა!
გა−ნაგ−დე ი−გი ჟა−მე−ბი,
აწ, მზე−ო, ჩემ−კენ და−რი−ა!
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
ბესიკის სხვა ლექსები:
ვნახე პირ-მზე |
მნათობთადმი |
მარად შენ მიმაჩნდე |
მოვედ აწ ძმაო |
ტანო ტატანო |
თუ ბავშვი იყენებს გაჯეტებს სწავლისთვის ან შემოქმედებითი საქმიანობისთვის, წაახალისეთ ეს.
ეს საინტერესოა! რჩევები-ფსიქოლოგია - მე და ჩემი მასწავლებელი ( მოთხრობა)
ორშაბათი. შემოდგომისფერი დილა იყო... ქარი ცეკვებოდა ხეეებს და აცლიდა გამხმარ, გაყვითლებულ ფოთლებს... ელენე სკოლის გზას მიუყვებოდა, ხანდახან დასვრილ ფეხსაც...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
დედა თბილისიმანანა ტონია |
 |
რთველირაფიელ ერისთავი |
 |
მთათ ძილივაჟა–ფშაველა |
 |
წუხელის ბიჭი დაბადებულაანზორ აბულაშვილი |
 |
საქართველო ლამაზოანა კალანდაძე |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
რად დაარქვით ნაცარა?მანანა კაკაჩია |
 |
გაზაფხულიაკაკი წერეთელი |
 |
საქართველო მომიქარგეცირა ქიტიაშვილი |
 |
კოდალაინგა ქორდელი |
 |
ბეღურანინო სტურუა |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
|
სუფთა ღრუტუნიამანანა ტონია |
 |
კომბლე და მგელიელიზბარ გაბუნია |
 |
ქარი არხევდა იტალურ შობის ხეს ტრიპოლისშიგალაკტიონ ტაბიძე |
|
ბუნების გლოვავაჟა–ფშაველა |
 |
მელაკუდას მაღაზიავასილ გულეური |
