![]() ![]() ![]() |
ვაჲ ესე დრონი |
![]() |
ვინ უძ−ლოს ჭირ−თა ჩემ−თა თქმა−სა, ა−ნუ სმე−ნა−სა?
ვსთქვამ მსმე−ნელ−თა−ცა, სულ მი−უ−ღებს მათ−სა ლხე−ნა−სა;
თქმა ა−ღარ ძალ-უცს უ−ნუ−გე−შოდ მაშვ−რალს ე−ნა−სა,
უძღ−ვენ სი−ცო−ცხლე სა−უ−კუ−ნოდ შუქთ-მოფე−ნა−სა!
ვგმე ი−გი ჟამ−ნი დრკუ და ავ−ნი, გა−სამ−წა−რე−ნი,
ვნა−ხე რა სხივ−ნი, გულთ სატ−კივ−ნი, მი−მო ა−რე−ნი;
თალხ−ნი ჩა−ეც−ვათ, სრულ მო−ეც−ვათ შუქ−თა ა−რე−ნი;
ვით ბნე−ლი დღეს-თან, ჩემს ხელ-მქნელ-თან ეს-გვარ მე−ნა−სა!
ელ−ვა−თა კრთო−მას, მუ−დამ ხსოვ−ნას, ვერ უძ−ლო გულ−მან,
სა−და ბარანთ-თან მხლე−თა ინდ−თა ქო−ნა−მან სრულ−მან,
ბა−დახშ−მან ლალ−თა, ბროლ-ფიქალთა შენართავ-თხზულმან,
მთვარე-მან მ−ცხრალ−მან, შუ−ქით მკრთალ−მან, კარ−თა დახ−შულ−მან,
არ მიმ−ცა მცი−რეს გა−საკ−ვი−რეს მოსაწყე−ნა−სა!
გა−მოკრ−თა ელ−ვა, ვი−თა ღელ−ვა, მიმ−ტა−ცა ცნო−ბა!
ტყვე-ქმნილმან გულ−მან, დადაგულ−მან, ვე−რა ჰყო თმო−ბა!
ხვეწნა-მუდარით, სა−სუ−და−რით არ ით−ნო ყმო−ბა!
თუ არ მკვლე−ლო−ბა, სისხლთ მსვლე−ლო−ბა, ვერ ვნა−ხე ლმო−ბა!
ეს გი−ჯობს, თა−ვო სა−ე−სა−ვო, მიჰყ−ვე თმე−ნა−სა!
თქმუ−ლა: "მოყ−ვა−რე საყ−ვა−რელ−სა და−უ−ძა−ბუნ−დეს, -
მას ი−გო−ნებ−დეს და მო−ნებ−დეს, სტრფო−დეს და უნ−დეს, -
მის ჭირ−სა ნაცვ−ლად თა−ვი მის−ცეს, ა−ღარ დაყმუნ−დეს,
ჰყოს მი−სი ნე−ბა და ქენე−ბა, მიჰყ−ვეს და უნ−დეს!.."
თუ−ღა ვინ−მე მგმობ, ა−მა−სა ჰყოფ მოსახსე−ნა−სა!
ბესიკი
![]() |
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. | ჩივილი |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!