ქებათა ქება ნიკორწმინდას
ქნა−რი, რო−გორც მინ−და.
ჩემთ−ვის დი−დე−ბუ−ლი
სხი−ვი გა−მობრ−წყინ−და.
მკვიდ−რად ა−ა−შე−ნა,
ვი−ნაც ა−ა−შე−ნა
და ცით და−ამშ−ვე−ნა
დი−დი ნიკორწმინ−და.
გზნე−ბით დამ−კარ−გა−ვი
გრძნე−ულ ჩუ−ქურთ−მე−ბით,
ქარ−გით დამ−ქარ−გა−ვი
ნა−ზი შუ−ქურთ−მე−ბით,
ნე−ტა ვინ ა−ზი−და,
ან რო−გორ ა−ზი−და,
რა ხელ−მა ა−ზი−და
მაღ−ლა ნიკორწმინ−და!
რა გან−ძი გვქო−ნი−ა,
რა მხნე, რა მდი−და−რი,
ჟღერს ქვის ჰარ−მო−ნი−ა -
და−რობს რამ−დი და−რი.
კარ−გად გა−მოჰკ−ვე−თა,
ვი−ნაც გა−მოჰკ−ვე−თა,
სიბრძ−ნით გა−მოჰკ−ვე−თა
მძლავ−რი ნიკორწმინ−და.
აქ რომ თა−ღე−ბი−ა,
სვეტ−თა შე−კო−ნე−ბა,
ი−სე ნა−გე−ბი−ა,
სიზმ−რის გე−გო−ნე−ბა.
ნე−ტა ვინ ა−ა−გო,
რა ნიჭ−მა ა−ა−გო,
რა მადლ−მა ა−ა−გო
სვე−ტი - ნიკორწმინ−და!
ვგრძნობ, ვით დი−ა−დი−ა
თორ−მე−ტი სარკ−მე−ლი,
ხა−ზებ−ში ან−თი−ა
ცე−ცხლი მი−სარქ−მე−ლი:
ნე−ტა ვინ ა−ან−თო,
რომ გრძნო−ბით ა−ან−თო
და წლებს გა−და−ან−დო
ნათ−ლად ნიკორწმინ−და!
ხვე−ულთ დი−ა−დე−ბა
ვხე−დავ - რა უხ−ვი−ა,
დრომ მას დი−ა−დე−მა
კრძალ−ვით შეუხ−ვი−ა.
ნე−ტა ვინ მოჰ−ქარ−გა,
და რო−ცა მოჰ−ქარ−გა,
შიგ მიჰკარგ-მოჰკარგა
გზნე−ბა - ნიკორწმინ−და!
მკვეთ−რი და მოქ−ნი−ლი
ხაზ−თა დას−რუ−ლე−ბა
ა−რის ა−მოდქმ−ნი−ლი
ნატვ−რის ას−რუ−ლე−ბა.
ეს ის სიმკ−ვეთ−რე−ა,
ეს ის სიმ−დიდ−რე−ა,
რა−ი−თაც მკვიდ−რი−ა
ძეგ−ლი - ნიკორწმინ−და!
შე−ნის სულმ−ნა−თი−სად
ასვ−ლა ე−რო−ვა−ნი:
ყე−ლი გუმ−ბა−თი−სა
მაღალღე−რო−ვა−ნი,
ცამ−დის ა−ღე−რი−ლი,
ნე−ბით ა−ღე−რი−ლი,
სათ−ნოდ ა−ღე−რი−ლი,
გშვე−ნის, ნიკორწმინ−და!
მზე−რა ქარ−თუ−ლი−ა
სივრ−ცის და−უნ−ჯე−ბით,
თვა−ლი გარ−თუ−ლი−ა
ფრთი−ან ფას−კუნ−ჯე−ბით:
ფრთე−ბი, ფრთე−ბი გინ−და,
კი−დევ ფრთე−ბი გვინ−და,
გინ−და და−ე−უფ−ლო
სივრ−ცეს ნიკორწმინ−და!
შენ ფრთა−მო−ღუ−ღუ−ნეს
ჟამ−თა სი−მაღ−ლე−ზე,
ჩვე−ნი სა−უ−კუ−ნე
გი−ცავს, უ−ახ−ლე−სი.
მძლავ−რი ხე−ლოვ−ნე−ბა,
ხალ−ხის ხე−ლოვ−ნე−ბა -
ბრ−წყი−ნავს სა−ქართ−ვე−ლოს
ქე−ბად ნიკორწმინ−და!
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
დაეხმარეთ ბავშვს, ისწავლოს პატიება, როგორც საკუთარი თავის, ასევე სხვების.
ანი კაპანაძის ბლოგი - დაწყებითი კლასის მასწავლებელი
„მასწავლებელი - ზოგჯერ უშვილო,მაგრამ ათასი ბავშვის მშობელი” პირველად რომ წავიკითხე იოსებ ნონეშვილის ლექსი, „მასწავლებელი” საოცა...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
ტყის სამართალიმანანა ტონია |
 |
ნანაილია ჭავჭავაძე |
 |
მელაკუდა სასამართლოზეელიზბარ გაბუნია |
 |
ლექსი ვეფხვისა და მოყმისახალხური |
 |
გეტერაგალაკტიონ ტაბიძე |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
მწყემსი ქალივაჟა–ფშაველა |
 |
გიგის და დათას წერილი ცასნათია ჯანაშია |
 |
წვიმასოფო გასიტაშვილი |
 |
*** (დედამ მითხრა რომ ბავშვები)ქეთევან კვიტატიანი |
 |
ლოკოკინაგივი ჭიჭინაძე |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
|
უნიჭო მუსიკოსებიმანანა ტონია |
|
მხიარული ზღაპარი ნოტებზემანანა ტონია |
|
მესაფლავეგალაკტიონ ტაბიძე |
|
კახეთსვაჟა–ფშაველა |
|
ქალაქი წყალქვეშგალაკტიონ ტაბიძე |
