|
ხელები |
|
ბრო−ლის თი−თე−ბი, მზის−გან სავ−სე ღვი−ნით,
მე და−მათ−რო−ბენ:
გე−ვე−გე−ბი,
გა−ვე−ნა−ბე−ბი!
პო−ე−მას უვრ−ცესს
და−ერქ−მე−ვა ალ−ვა და−სუ−რო.
იქ შო−რე−უ−ლი მხა−რე−ე−ბი
უნ−და გა−მეფ−დეს!
ოჰ!
ეს იქ−ნე−ბა აღ−ტა−ცე−ბა ჩე−მი ნამდ−ვი−ლი,
რო−მე−ლიც დათვ−ლის შენს თი−თებ−ზე
დამსხვ−რე−ულ ბეჭ−დებს.
გალაკტიონ ტაბიძე 1919
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
