|
დროშები ჩქარა |
|
დრო−შე−ბი ჩქა−რა!
თა−ვი−სუფ−ლე−ბა სულს ი−სე მოს−წყურ−და,
ვით დაჭ−რილ ირ−მე−ბის გუნდს - წყა−რო ან−კა−რა...
დრო−შე−ბი ჩქა−რა!
დი−დე−ბა ხალ−ხისთ−ვის წა−მე−ბულ რა−ინ−დებს,
ვინც თა−ვი გას−წი−რა, ვინც სისხ−ლი დაღ−ვა−რა,
მათ ხსოვ−ნას ქვე−ყა−ნა სანთ−ლე−ბად ა−ინ−თებს...
დრო−შე−ბი ჩქა−რა!
დი−დე−ბა, ვინც კი−დევ გვაბრ−ძო−ლებს ი−მე−დით,
ვინც მედგ−რად დახვ−დე−ბა მტრის რისხვა-მუქარას...
გა−თენ−და! შე−ერთ−დით, შე−ერთ−დით, შე−ერთ−დით!
დრო−შე−ბი... დრო−შე−ბი... დრო−შე−ბი ჩქა−რა!
გალაკტიონ ტაბიძე 1917
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. | ჩივილი |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
