ვაჲ ესე დრონივაჲ ესე დრონი, საყვედრონი, მომცემს წყენასა!
ვინ უძლოს ჭირთა ჩემთა თქმასა, ანუ სმენასა?
ვსთქვამ მსმენელთაცა, სულ მიუღებს მათსა ლხენასა;
თქმა აღარ ძალ-უცს უნუგეშოდ მაშვრალს ენასა,
უძღვენ სიცოცხლე საუკუნოდ შუქთ-მოფენასა!
ვგმე იგი ჟამნი დრკუ და ავნი, გასამწარენი,
ვნახე რა სხივნი, გულთ სატკივნი, მიმო არენი;
...

აღვახვამ ქებად ბაგესაა. აღვახვამ ქებად ბაგესა,
თუმც შევიძელ მკობილება.
ბ. ბანოვანთა უტურფესო,
გიქო მაღალ-შობილება!
გ. გულს განაცვლი გულისათვის;
მწადს მონებრი მორჩილება!
დ. დავჯედ წერად, შენთვის ქებად.
...

მე სული ჩემი ფეშქაშადმე სული ჩემი ფეშქაშად
შენთვისცა შემიწირია.
შენს სიყვარულზე სიკვდიდმდე
მაქვს გასატანი პირია.
დაო, შენც იცი, შორს მყოფსა
მაჭკნობს უხსნელი ჭირია.
პავლე სწერს მოციქულიცა:
...

ტანო ტატანოტანო ტატანო, გულწამტანო,
უცხოდ მარებო!
ზილფო, კავებო, მომკლავებო,
ვერსაკარებო,
წარბ-წამწამ-თვალნო, მისათვალნო,
შემაზარებო,
ძოწ-ლალ-ბაგეო, დამდაგეო,
...

ბაიათიაწ, ვიწყო ბაიათი,
რტოს გძღვნიდე ბაიათი!
გიშრის მშვილდის მოზიდვით
ისარს მკრავ ბაიათი!
სახედ მომცა მანათა,
ელვარებით მანათა,
შვიდ ციურთა ელვარეთ
...