საფლავი მეფის ირაკლისა

(კნიაზს მ... კ... ძეს ბარატაევს)

მო−ვიდ−რეკ მუხლ−თა შენს საფ−ლავს წინ, გმი−რო მხცო−ვა−ნო,
და ცრემლთ და−ვან−თხევ შენს სა−ხელ−ზე, მე−ფევ ხმო−ვა−ნო!
ახ, რად არ ძა−ლუძს გან−ცო−ცხლე−ბა წმი−დას აჩრ−დილ−სა,
რომ გარდ−მო−ხე−დო ა−ხალს ქართლ−სა, შენს პირმ−შოს შვილ−სა!

თაყ−ვანსვს−ცემ შენ−სა ნა−ან−დერ−ძებს, წი−ნას−წა−რად თქმულს!
გახ−სოვს, სიკვ−დი−ლის ჟამს რომ უ−თხარ ქართლს და−ობ−ლე−ბულს?
ა−ჰა აღს−რულ−და ხელმ−წი−ფუ−რი აწ აზ−რი შე−ნი,
და ვსჭამთ ნა−ყოფ−სა მის−გან ტკბილ−სა აწ შენ−ნი ძე−ნი.

ჟამ-ვითარებით გარ−დახ−ვე−წილთ შენთ შვილთ მი−და−მო
მო−აქვთ მა−მულ−ში გა−ნათ−ლე−ბა და ხმა სა−ა−მო;
მა−თი ცხო−ვე−ლი, ტრფი−ა−ლე−ბით აღ−სავ−სე სუ−ლი
უდ−ნობს ყი−ნულ−სა ჩრდი−ლო−ეთ−სა, გან−ცე−ცხლე−ბუ−ლი.

და მუ−ნით ჰზიდ−ვენ თესლ−თა ძვირ−ფასთ მშო−ბელს ქვე−ყა−ნად,
მხურ−ვა−ლეს ცის ქვეშ მო−სამ−კალ−თა ერ−თი ა−თა−სად!
სა−დაც ა−ქამ−დინ ხმლით და ძა−ლით ჰფლობ−და ქართ−ვე−ლი,
მუნ სამშ−ვი−დო−ბო მო−ქა−ლა−ქის მარ−თავს აწ ხე−ლი!

აწ არ−ღა ერ−ჩის ქართ−ლის გულ−სა კას−პი−ის ღელ−ვა,
ვერ−ღა ურ−ყევს მას განს−ვე−ნე−ბას მი−სი აღ−ტყველ−ვა;
შა−ვის ზღვის ზვირთ−ნი, ნაცვ−ლად ჩვენ−თა მო−სისხ−ლე მტერ−თა,
აწ მოგ−ვიგვ−რი−ან მრა−ვა−ლის მხრით ჩვენ−თა მოძ−მე−თა!

მშვი−დო−ბა შენ−სა წმი−დას აჩრ−დილს, გმი−რო განთქ−მუ−ლო,
უ−კა−ნასკ−ნე−ლო ი−ვე−რი−ის სიმტ−კი−ცის სუ−ლო!
აწ მიხვ−და ქართ−ლი შენ−სა ქველ−სა ან−დერძ−ნა−მაგ−სა,
და თაყ−ვან−სა სცემს შენ−სა საფ−ლავს, ცრემ−ლით აღ−ნაგ−სა!
ნიკოლოზ ბარათაშვილი 1842 წ.

რა ასაკის ბავშვისთვისაა ეს ლექსი საინტერესო?

ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის.

ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები

ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!

დაამატე ნახატი

იმისთვის რომ შეძლოთ ამ ლექსის თემაზე შექმნილი თქვენი ნახატის დამატება, ჩვენს საიტზე უნდა გქონდეთ გახსნილი ანგარიში. ამისათვის უნდა გაიაროთ რეგისტრაცია.