|
სამშობლოს სიყვარული |
|
რო−გორ ე−ტე−ვით ნე−ტა,
მა−მი−კო, ბა−ბუ, შე−ნა და
ჩე−მი ლა−მა−ზი დე−და,
ქე−თი, მა−ნა−ნა, პა−ა−ტა,
ნა−ნუ−ლი, სო−ფო, გე−ლა,
პა−ტა−რა ლე−ლაც რომ გაჩნ−და,
გულ−ში ჩა−ვის−ვი ხე−ლად.
მას−წავ−ლებ−ლე−ბიც, ბე−ბი−კო,
გა−ნა ერ−თი და ო−რი,
ჩე−მი კლა−სე−ლი ბავშ−ვე−ბიც,
ყვე−ლა გულ−ში მყავს, მგო−ნი.
ზღვაც გუ−ლით და−მაქვს, ლურ−ჯი ცაც,
მზეც, ჩახ−ჩა−ხა და თბი−ლი,
გუ−ლით ვა−ტა−რებ, ბე−ბი−კო,
ჩვენს სო−ფელ−სა და თბი−ლისს,
ბე−ბი, მი−თხა−რი, გჯე−რა თუ
არ გჯე−რა ჩემ−გან თქმუ−ლი,
მეჩ−ვე−ნე−ბა თუ ქვე−ყა−ნას
მართ−ლა ვა−რა−ტებ გუ−ლით?
ბე−ბი−კომ გულ−ში ჩა−მიკ−რა,
მთე−ლი სუ−ლით და გუ−ლით,
მი−თხრა: - ეგ ა−რის, რაც ა−რის,
სამ−შობ−ლოს სიყ−ვა−რუ−ლი.
ნაზი თარგამაძე
|
ლექსები სამშობლოზე | ჩივილი |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
