|
სოლომონ მეფის ეპიტაფია |
|
მო−მა−ტყვა ხმა−ი, ურ−ჩე−ბი−თა შვე−ბუ−ლი;
მომსხ−ლა უ−წყალ−მან სა−მო−თხით და−ვი−თი−სით
ვა−ზი, მწდე−ვე−ლი ქრის−ტე ჩე−მის და სისხ−ლით.
ვით−ნე ბრძა−ნე−ბა მე−უ−ფი−სა მე−ფე−მან.
სო−ლო−მო−ნით−მან სო−ლო−მონ ნორჩ წარ−მო−მან
მე−ფეთ წინ მეთქვ−თა სვეტ−მან და ძე−მან მათ−მან
აღვსთქ−ვენ და აღვ−ფხვრენ აგარიან-ოსმანნი,
ჩემ−სა ზე მყოფ−ნი, შენ-ძლით, ღვთი−სა დე−და−ო!
ვი−ნა−ი ვარ [მე] მი−წა, მო−ქე−ნე ბრალ−თა!
ო−დეს ვხედ−ვი−დი, თვალ უ−რუ−ლოდ−ცა ვგებ−დი,
გან−დად მდევ−ნელ−თა ა−გა−რი−ან−თა დევ−ნით;
ვეფხლ-ფრთოვნად ბრძარ−ვით ჭანგ−მო−სილ განფხვრა-სხვლითა;
განძ−თა მი−ღე−ბით შევმ−წირ−ვე−ლობ−დი ძღვენ−თა.
აწ უ−ტყვი სი−ტყვით მლო−ცევთ ძი−სა შენ−დო−ბად!
ბესიკი
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. | ჩივილი |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
