|
გამტყორცა სოფელმა |
|
დღე−ნი ჩემ−ნი წარვ−ლენ ბნე−ლად და ბნე−ლად!
რა−ყი−ფად შე−მექ−ნა ბე−დი−ვე ჩე−მი;
სი−ცო−ცხლეს ღა ვჰპო−ებ ძნე−ლად და ძნე−ლად!
ვინ ჰპო−ვა სოფ−ლის−გან ბედ−ნი−ე−რე−ბა?
ვინ−ცა სცნობს წყე−ულ−სა, - და−ეკრ−ძა−ლე−ბა!
უ−ნუ−გე−შოს მარ−თებს მართ−ლად ვა−ე−ბა,
სტი−რო−დეს და რბო−დეს ვე−ლად და ვე−ლად!
მიჯ−ნურ−თა−გან რა გსურს, წუთი-სოფელო,
ყო−ველ−თა მო−ლექ−სეთ დამ−დუ−მე−ბე−ლო?
ჩე−მებრ ბედ-წარსრულზედ გინდ ი−სა−ხე−ლო?!
დამს−ვი გულ-მდუღარედ, მწვე−ლად და მწვე−ლად!
ბესიკი
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
