|
ქალაქი წყალზე |
|
რო−გორც ქა−ლა−ქი,დრედნოუტიც ი−სე ჩუ−მი−ა!
მხო−ლოდ ნა−პი−რას მო−ასკ−დე−ბა გა−მო−ქა−ნე−ბა
და დაწყნარდება,თითქოს ლურ−ჯი აბ−რე−შუ−მი−ა.
ქა−ნა−ობს გემი,მიჩვეული გრი−გა−ლით თრო−ბას,
ო,ეს დუმილი,დაყდნობილი ან−ძე−ბის თავ−ზე,
ამ ბნე−ლი ღა−მით ე−მუქ−რე−ბა კა−ცობ−რი−ო−ბას,
ძველს,დახავსებულს ე−მუქ−რე−ბა სი−ახ−ლით სავ−სე.
გალაკტიონ ტაბიძე 1918
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
