|
შენ გვიანდები |
|
სხვა ხო−მალ−დე−ბი მო−ადგ−ნენ ნაპირს,დაუშვეს აფ−რა
და ჩაჰ−ყუ−რე−ბენ მძი−ნა−რე მა−პირს კრე−ი−სე−რე−ბის მძი−მე ლან−დე−ბი,
წით−ლად ნან−თე−ბი ზღვა იზ−მო−რე−ბა, ქა−ფის გო−რე−ბი არ ძრავს ფრე−გა−ტებს
და სი−შო−რე−ში ჰა−ე−როვ−ნად ლი−ლი−ან−დე−ბი
ოქ−რო ნან−თე−ბი.
დაძ−რა მუ−ქა−რამ და ა−ელ−ვა−რე−ბა შენს ირგვ−ლივ ქაფ−ზე
ა−თა−სი ალი,ა−თა−სი ლა−ლი და უმ−ძი−ნე−სი ბრი−ლი−ან−ტებ−ში.
გალაკტიონ ტაბიძე 1916
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
