|
გოდება |
|
რად ერთ წერ−ტილ−ზე ჩერ−დე−ბი?
რო−გორც სხე−უ−ლი, შენც ი−სე
არ სჭკნე−ბი?... ა−რა ჰბერ−დე−ბი?
რა−ტომ არ ჰკარ−გავ შენც ხორც−თან
გრძნო−ბის ძალ−სა და ღო−ნე−სა?
და რათ აც−დუ−ნებ მო−ხუც−სა,
ჭა−ბუ−კად თა−ვის მგო−ნე−სა?
წყე−უ−ლიმც ი−ყოს აწ ჩე−მიც
უდ−რო−ვო გრძნობა-გონება!...
ად−რე სხვის დამ−მო−ნე−ბელ−სა,
დღეს სხვი−სი მინ−და მო−ნე−ბა!
მაგ−რამ მო−ნა−დაც, გულგ−რილ−სა,
ა−ღარ უნ−დებ−ვარ... აღა−რა!
ზი−ზღს ჰგვრის... ა−ში−ნებს ეს ჩე−მი
თვალ−ში სა−ჩხი−რო ჭაღა−რა!
უ−თა−ნაგრძ−ნო−ბოდ ვი−დაგ−ვი,
ცე−ცხლის ოხვ−რი−თა მკვნე−სა−რი!
ვა−ი, რა ცე−ცხლში ჩავ−ვარ−დი!
რა−ღა დროს ჩე−მი ეს ა−რი?!
გამ−წი−რა!... ი−მან გამ−წი−რა,
ვი−საც შევს−წი−რე ყო−ვე−ლი!
სი−ცო−ცხლე მი−ჩანს სიკვ−დი−ლად,
სიკვ−დილს სი−ცო−ცხლედ მო−ვე−ლი!
ქვეყ−ნის მკურ−ნალ−ნიც შე−მოკრ−ბენ,
ვე−ღარ მარ−გე−ბენ რა−მე−სა:
დღეს სისხ−ლის ცრემ−ლით ვა−ღა−მებ,
ოხვ−რით ვა−თე−ნებ ღა−მე−სა!
ის, ჩე−მი ტანჯ−ვით დამტკბა−რი,
ეძ−ლე−ვა ნე−ტა−რე−ბა−სა!
დას−ცი−ნის გრძნობა-გონებას
ჩემ−სას და აღ−სა−რე−ბა−სა!
აკაკი წერეთელი
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. | ჩივილი |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
