|
ორი ვედრება |
|
"ჩემს მა−მულ−ზედ უ−კე−თე−სი სად ა−რი?
ი−გი−ა თვით სა−მო−თხი−სა სადა−რი;
მაგ−რამ ვა−ი, რომ მის ჭვრე−ტით ვერ ვტკბე−ბი,
უცხო-უცხო მხა−რე−ებ−ში ვბერ−დე−ბი!
ოჰ, გან−გე−ბავ, მის−მი−ნე ეს ვედ−რე−ბა:
თუ სამ−შობ−ლოს ხილ−ვა ა−ღარ მერ−გე−ბა,
მომ−კალ ბა−რემ, - რაც ვი−ტან−ჯე, მაკ−მა−რე
და მკვდარს მა−ინც იქ მა−ღირ−სე სა−მა−რე!..
II
"ჩემს სატრ−ფო−ზედ უ−კე−თე−სი ვინ ა−რი?
ი−გი−ა თვით ან−გე−ლო−ზი მცინა−რი;
მაგ−რამ ვა−ი, რომ მის ჭვრე−ტით ვერ ვტბე−ბი,
მისს ა−ლერს−სა მოკ−ლე−ბუ−ლი ვბერ−დე−ბი!
ოჰ, გან−გე−ბავ, მის−მი−ნე ეს ვედ−რე−ბა:
თუ საყ−ვარ−ლის ხილ−ვა ა−ღარ მერ−გე−ბა,
მომ−კალ ბა−რემ, - ტანჯ−ვას გა−და−მარ−ჩი−ნე
და მკვდარს მა−ინც მის ცრემ−ლი და−მა−დი−ნე!..
დუტუ მეგრელი
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
