|
ია და პეპელა |
|
პე−პე−ლამ უ−თხრა ი−ა−სო,
შორს ა−ღარ მინ−და ფრე−ნა−ო,
თუ ჩემ−თან ყოფ−ნას ი−სურ−ვებ
მე ერთ−გუ−ლე−ბის მჯერაო.
იამ მი−უ−გო პე−პე−ლას,
შენ−თან ვარ უფ−რო მშვი−და−და,
შე−ნი ფარ−ფა−ტი მა−ხა−რებს
და ერ−თად ვი−ყოთ ტკბილადა.
ჩემი სათქ−მე−ლიც ეგ ა−რის
რომ არ დავ−შორ−დეთ ერთ−მა−ნეთს,
ი−სე−დაც ჩვე−ნი სი−ცო−ცხლე
იქ−ნებ წამ−ში−ვე დამთავრდეს.
ია სიმშ−ვი−დის სიმ−ბო−ლო
სიყ−ვა−რულს აფრქ−ვევს ვე−ლა−და,
პე−პე−ლასა და ი−ა−სა
ნი−ა−ვი უდ−გას მცვე−ლა−და.
ლუარა ჭანტურია
|
ლექსები ცხოველებზე, ფრინველებზე |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
