მე მივხვდი მაგა შენსა ბრალებსა
მე გან−გი−ცხა−დებ და−ნა−მა−ლებ−სა!
რად ა−რა ჰრი−დენ გან−საკრ−ძა−ლებ−სა,
ხე−ლი რად მიჰ−ყავ ძნელ−სა ვა−ლებ−სა?
რად მიჰ−ყევ სხვა−თა ჭკუა-მთვრალებსა,
ნე−ბით მო−შორ−დი მისათვა−ლებ−სა?
არ შე−გიბ−რა−ლებ შეუბრა−ლებ−სა,
თუმ−ცა უყ−ვარ−დი მის−სა თვა−ლებ−სა!
რად ა−რა ჰრი−დენ გან−საკრ−ძა−ლებ−სა?
რად−გან ძლეულ-ხარ შე−ნი−სა ნე−ბით,
თავს რა−ღად მართ−ლობ თანის-თანე−ბით?
ან რას ი−ყოვ−ნი ჟამ−სა ხანე−ბით?
რას ი−ნუ−გე−შებ ცრემლ−სა ბანე−ბით?
ხე−ლი ა−ი−ღევ მაგ სავანე−ბით,
შემ−წე ი−ძი−ე ბანის-ბანე−ბით!
აგ−რე ვერ მომ−კი ვარდ−სა ყანე−ბით!
რად გულს გა−ნი−წონ საკვ−დად დანე−ბით?
სხვას გირ−ჩევ გზა−სა და სხვას ძა−ლებ−სა!
მი−ვედ, ყა−რი−ბო, უ−თხარ ბულ−ბულ−სა,
მას შვე−ნი−ერ−სა, ტკბილ-ხმა უ−სულ−სა:
შე−გა−მუ−და−რებს ქველ−სა სუმ−ბულ−სა,
სი−ტყვას და−უ−ფენს, ვი−თა ბუმ−ბულ−სა;
შუ−ა შე−მოვ−ლენ, შე−უქ−მენ გულ−სა,
ვარდ-თანა მივ−ლენ კარ-და−რაზულსა,
მო−ახ−სე−ნე−ბენ მაგ შენ−სა წყლულ−სა;
ვი−ცი, გიხს−ნი−ან ბე−დი−თა კრულ−სა!
მაგ−რა გახ−სოვ−დეს გულ−სა სა−ლებ−სა!
თუ ნა−ხო ვარ−დის კარ−ნი ღი−ა−ნი,
ან მო−გე−გებ−ნენ ნაზ−ნი ი−ა−ნი,
ჩემ მა−გი−ე−რად ი−გი ჭკვი−ა−ნი
ნარ−გი−ზი ნა−ხე, ქცევა-მზი−ა−ნი;
ეს−რე უ−ამ−ბე: ი−ყავ სვი−ა−ნი,
ა−ნუ სად ვვლი−დე კეთილ-გზი−ა−ნი?
ვარ−დი მი−კი−თხე, აგ−რევ ი−ა−ნი,
მე−ცა გახ−სოვ−დე მცი−რე დღი−ა−ნი,
მო−მი−გო−ნებ−დე ფერ-ნამკრთალებსა!
გარდ−მო−უ−ტე−ვე თვალ−თა მდი−ნა−რე,
პირ−ვე−ლად ჩემ−გან გულ-მომდი−ნა−რე.
სა−ლა−მი ჰკად−რე არ სა−წყი−ნა−რე,
ეს შე−ნათ−ვა−ლი მი−უ−წი−ნა−რე;
მე−ცა ვი−ყავ-თქო თავ-საჩინარე,
ად−გი−ლი მქონ−და და−სა−ბი−ნა−რე!
გირ−ჩევ შეგბ−რალ−დეს გულ-ნამტკინარე,
აწ შე−ი−წყა−ლე ა−ნამ−ტი−ნა−რე!
მან−ტორ გაბ−რა−ლებ ფეს−ვით ბრჭა−ლებ−სა!
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
დაეხმარეთ ბავშვს, ისწავლოს მოლოდინების მართვა და რეალისტური მიზნების დასახვა.
ეს საინტერესოა! რჩევები-ფსიქოლოგია - მე და ჩემი მასწავლებელი ( მოთხრობა)
ორშაბათი. შემოდგომისფერი დილა იყო... ქარი ეცეკვებოდა ხეებს და აცლიდა გამხმარ, გაყვითლებულ ფოთლებს... ელენე სკოლის გზას მიუყვებოდა, ხანდახან დასვრილ ფეხსაც...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
მეურნე იმედამანანა ტონია |
 |
გაუბედავი სიყვარულიაკაკი წერეთელი |
|
სალამურიაკაკი წერეთელი |
 |
ბედნიერი ერიილია ჭავჭავაძე |
 |
სევდის ბაღსბესიკი |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
მელიქიშვილის გამზირიმურმან ლებანიძე |
 |
ლოკოკინაგივი ჭიჭინაძე |
|
რას უმღერიან მერცხლებიგივი ჭიჭინაძე |
 |
იხვის ჭუკილუარა ჭანტურია |
 |
ახალი წლის ღამენინო სტურუა |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
|
დაგვეხმარეთ, ბავშვებო!მანანა ტონია |
 |
გეტერაგალაკტიონ ტაბიძე |
|
ქებათა-ქებააკაკი წერეთელი |
 |
ხმა კატამონთანირაკლი აბაშიძე |
 |
ილია ჭავჭავაძის სახსოვრადვაჟა–ფშაველა |
