kids.ge logo

„ან“-ზე სით მოხვალ

ფავორიტებში დამატება
თინად სიბრძნის-შემკრები
ზიად ვმგზავრობ არესა;
მირბარს ვეყმე ავთანდილ,
მოდ რა ლმობიარესა!
ალვისა მშვილდი შემშვენდა
ისრად არყისა მხმარესა;
არწივს აფსკასა შევაგენ,
ჰაერს მოფრინვა-მკმარესა.
ბაბილოვანით მრებელმან
ბასრა ვიხილე, მსუროდა;
ბარამის ქება მომესმა,
ბეჟან ვემონე ყმუროდა.
ბისა მშვილდო ფიცხელო
ბარდის-ისრისა მძმურო და,
ბრანგვსა შეგტყორცე, ბაყვს ეცი,
ვის ჩვევით სისხლი გწყუროდა!

გულანშაროს მხილველს მგზავრსა
გურიად მოსლვა მენება;
გივსა ვეახლე გოდერძი,
მაშვრალს მსუროდა სვენება;
გრაკლი მშვილდად მაქვს და ისრად
გია, გმირთ მოგეხსენება,
გავაზსა გული განუპე,
ვაკმავე სისხლად ცენება.
დიგორის გარდამრებელმან
დვინსა მივმართე ვანებად;
დიმიტრის თავი ვამონე,
დარისპან ვახლდი ყმა ნებად.
დარიჩინისა მშვილდზედან
დაფნის ისარი კმა ნებად.
დევი შემაკვდა, დაყვშიგან
დავასე დასანანებად.
ევროპა მევლო სრულებით,
ზღვით ერანს გაველ ცურვითა;
ლისბარ ვნახე, მეკეთა,
ევსუქი ვახლდი სურვითა.
ღატის მშვილდი უკვირდათ,
ეკლის ისრისა ჭურვითა;
ელქაჯს ვჰკრი, ენას დავასვი,
გახდის სიცოცხლე-მდურვითა.
ვლახეთი მოვვლე ყარიბმან,
ვარ-ციხეს მოველ გვინად;
ვარამს ვესურვე, მიწოდდა
ველისარიონს ჭკვინად.
ვარჯოვნის-მშვილდსა მიქებდნენ,
ვაზის-ისარსა ფრთინად;
ვარას განვჰსწონდი ვეგზედან,
მწვადი ცეცხლს მაქვნდის მცვრინად.
ზარღანს ვიყავ, ჭირ-ხილულმან
დავაგდე და ზახას მოვე;
ზალდასტანის მოყმება
მე ზურაბმან ბედად ვჰპოვე
ზეთის-ხისა მშვილდსა ისრად
ხე ზმილაკი შეუგროვე;
ზირაქას ვჰკარ ზურგსა ზედან,
ხელთ სიმარჯვე დავახსოვე.

თაბორის მთით ჩამოსრულმან
თრილეთი მოვიხილე;
თარგამოსის მონამ თომამ
კაცი ვინმცა შევიცილე!
თელის მშვილდსა ისრის დარგად
თამრი სწორი შეკილე ;
თახვსა თეძო შევალეწე,
გული ცეცხლი განუგრილე.
მანეთით მოსრული
მერეთს ვახლავ მეფესა;
კობისად დამიწოდს
სებს სიბრძნის-მკრეფესა
სამანის მშვილდისთვის
ლის ისარს ვჰსთლი სეფესა ;
დონს იდაყვ-მოლეწილს
ჰპობენ სისხლ-ნაჩქეფესა.
კარნუთ კოლასა მრებელი,
ვმოგზარობდი მთნებელი;
კვირიკეს ვახლდი კიკოლა,
წარსვლისა დამვედრებელი.
კიპარის-მშვილდის მკიდავი,
კირკიტას ისრით მსრებელი,
კოდალას კუჭსა დამსობი,
სახელის ვიყავ მკრებელი.

ლვის ვიყავ, ლაზეთს მოველ,
ზღვა, ტყე, ველნი მომეწონნეს;
ლეონ მიქეს, მასცა ვახლდი,
ლომინ მიხმეს, შემაგონეს.
ლიმონის-მშვილდს ლაფანის ხე
ქარქაშს ისრად შემიკონეს;
ლომთა ვჰფრეწდი, ლავიწს ვლეწდი,
ცილი ვერ სით მომიგონეს.
მარაღით მარანდისაკენ
ჩავიქროლე ცხენ-მალობით;
მანუჩარმა მიყმო მოსე,
დამაკვირვა მასპინძლობით.
მდგნარის მშვილდსა შევიბმიდი;
მურყანს რა ჰსჯობს მასროლობით?
მარჯანს მუხლსა განუხვრეტდი,
რად ვიყვი განმჰსტროლობით
ნიშაბურით მალ-მოსწრაფე,
ნუნისს მოველ ცხენ-მაშვრალი;
ნებროთს ვახლდი; „ნარიმანო“
ხშირად მხადდის არა წყრალი.
ნარინჯისა მშვილდი მებნეს,
ნარდინის ისრით მთვრალი;
ნიბლიასცა ნიკარტს სისვრით
განუწონი სწორა კრკალი.

ნით წარსულს წარმყვა მანგი,
ორბეთს მიმყვა დია დანგი;
თარს ვეყმე გზით პირ-ზანგი,
მე ორესტი, ლომის ჭანგი.
ლეს მშვილდი მოკლე თანგი,
ოსტერა მჰყვა ისრად ფრანგი;
ყარს ორ-მხრივ გარდავლანგი,
ისრის პირსა ვჰხოცი ჟანგი.
პეტრე-ბრუხით პანკისს მოველ,
ყინვის მჩივი ვარდ-ნაზრობით;
პრიამს პართენ ვმსახურებდი,
თქვენც გასმიათ მეფე თხრობით.
პილპილს მშვილდი გამოვჰსთალე,
ისრად პანტას რა სჯობს რობით!
პილოს პირით განაკვეთსა
მივართმიდი სისხლთა ღვრობით.
ჟინვანს ყოფით მი-რა-მჭირდა,
ჟამურს შევვლე ოსთა ნახვად;
ჟურულს ვეთნე; ჟილბლაზ მარქვა,
ცხოს სჯულთა გარდამსახვად.
ჟვერსა ვჰსთლიდი მშვილდად, ჟოლა
ისრად მეპყრა წანამახვად;
ჟორჟორაკთა ჟრიალს ვსწყვეტდი,
ვიყავ მთათა გარდამლახვად.
რუს-თავს გიქებ მოსრული და
რეხას მდგომი სანადიროს;
როსტევანას მოყმე როსან
ველსა გაველ განაპიროს.
რაფინდის-მშვილდს თავი შესწონს,
როდის ისრით განაღიროს;
რქა-მარტოსა რიკად შეხვდა,
ძვალნი მუსრვად გარდებიროს.
სინდელთი ვნახენ არენი,
სისტანს ვეახლე ქებულსა;
სამის ყმობა დამშვენდა
მე, სეფედავლედ ხლებულსა.
სარვისა მშვილდი შეშვენდა
სუმბულთ ისართა კრებულსა;
სირინოზს სასტვენს უმზადე,
ვაი, მით დაშავებულსა!
ტრაპიზონს გიქებ რებული,
ტანძიას სტუმრად გებული;
ტროლის მოყმედ ხლებული
ტერენტი, გმირად ქებული
ტრევინთოს მშვილდის თნებული,
ტვიის ისრითა სრებული,
ტეტერის ტუჩს კრვით მხრებული,
ვარ თავის-იმედებული!
ურბნისს ურვა შემომადგა,
რუმიად ვიმოგზავე;
შანგ მიხმეს, შევეახლელ,
უთრუთ მიხმო, შევესწავე.
დის მშვილდსა შევიბმიდი
ულპოლველის ისრითავე;
ზაბარს ვჰკარ, უკანანი
განმკვეთელმან გარდუტყავე.
ფარფურეთით ფიცხლად მრებმან
მი-ცა-ვმართე ფარიზიად;
ფარად მიყმო კაცად კარგმან,
ფარნავაზად მთქვიან დიად.
ფათალოსსა ვერჩდი მშვილდსა,
ფისტა ისრად მქონდა ღლიად.
ფასკუნჯს ფრთეთა წავაკვეცდი,
დავინებდი გულ-მაგრიად
ქირმანს მხარნი ჩარენ,
ქოისტნისა ვძიენ გზანი;
ქაყუბადს შევემონე,
ქექაზად შევეცანი.
ქლივისა მშვილდი მეთნეს,
ისრად ქაცვი შევათხზანი;
ქურციკს ვჰკვლიდი, ქედს უგლიდი,
„შაბაშ“ იყვის ჩემთვის მზანი.

ღარს ღარიბობა მიმჭირდა,
ღუდას გარდაველ საგებად;
ღეკტორის ყმობა დამშვენდა
ღამბარს ყმად დასაქადებად.
ღერწითლის მშვილდსა ისარი
ღოღნოშო უქმენ მზადებად;
ღორთა ღლინი შევფრინჩნი,
მწვადი ცეცხლს მაქვნდის ნადებად.
ყობანს აფხაზთ განაზარდი
ყიზლარს მიველ ბიჭი მარდი;
ყარანს ვახლდი, შეუყვარდი,
„ყარამანად“, მთქვის თუ: „ჰკმარდი“.
ყამბროს მშვილდად მოვიგარდი,
ყავის ისრით შევაფარდი;
ყარყანტს ყრონტად დავაკარდი,
მაგრამ გითხრა სხვაცა დარდი!
შირვანით მრები,
მტერთა სამტრები,
ზღვით მონამხრები,
შირაზს ჩამჭრები;
შასა მხლები,
თავ ქვისა მხლები,
შაბურ შემძლები,
აწ გითხრა რები?
შილმის მშვილდ-მთლები,
ისრად შქერ მთნები,
თუ ვნახენ მტრები,
მით შევეყრები;
შვლის შუბლად მსრები,
განმასისრები,
სახელის მკრები,
ალმას ისრები.
ჩარგაზეთით ჩინეთს შეველ,
მხილველთ მაქეს მიმდო ისრის;
ჩაჩნაგირსა თავი ვაყმე,
ჩითაღ გეტყვი ქებას მისრის.
ჩქონის მშვილდი ჩინრის ისრით
რასცა ვჰტყორცე, მოსრის, მისრის;
ჩხართსა ვჰკლვიდი ჩახვსა ვჰკვრიდი,
ჰამრი ვერ ჰყვეს მათის კისრის.
ციმბირს ყინვა, ძაღლებრ ღრინვა,
ვერ ვიგულე, - ცუცხვათს მოვე;
ცერცვაძემან ციცი მნახა,
მოს ცეცხლით გამათბოვე.
ცაცხვი მშვილდად გარე-მებნეს,
ცირცელს ისრად შევეცნოვე;
ციყვთა ვჰსვრიდი, ცხვირთ უძრვიდი,
ტყავნი სყიდვად შეუგროვე.
ძიროვანით ძეგლევს მარე
მოვისწრაფდი დღივ და მთვარე;
ძამუსა შევეწყნარე,
ძაღლუად მთქვა სიტყვა-მწარე.
ძელ-ქვა მშვილდად შევიხარე,
ძეწნი ისრად ვინაქმარე;
ძერძერუკთა ძარღვნი ვჰბძარე,
თავი ამით შევაყვარე.

წინარეხს მყოფსა წირქვალი
მიქეს; მიცაველ სწრაფითა;
წერეთელს გული ვამონე,
წეტად მთქვის ხმისა ხაფითა.
წნორის მშვილდზედან წარო ვჰგე
ისრად; რასცა ვჰკარ, დაფითა;
წეროსა წვივთა მლეწელად
დამთქმიდენ ხმა-დაფდაფითა.

ჭარი სრულად ვილაფე,
ავგვალე და დავჰსდეგ ჭართალს;
ჭავჭავაძეს მივემოყვრე,
მე, ჭაბუკ-მზე, გეტყვით მართალს.
ჭანდრის მშვილდი ჯავარ-ჯილდი
ჭკუტის ისარს ჰშვენდა ნათალს;
ჭაროს ჭლიკსა შევაგლეჯდი,
თუ ვინ მომცემთ ამით ფართალს.
ხორასნით მალს ცხენს მჯდომელი
აწ ხრესილს მოველ მდგომელი,
ხვარაზმშას ყმობის მდომელი,
ხოსროვ-შირ მე ვარ რომელი;
ხეთ-უფლის მშვილდის მთრომელი,
ხარ-თუთის ისრის მზომელი;
ხაზიდს ვჰკარ ხელ-უკრთომელი,
ხერხემალს შეუცდომელი.
ჴადით მთიულ-მოხევეთა
გამოვრიდე, ჴოფს მოვმართე,
ჴონთქრის ყმობა აღვირჩიე,
ჴვასრო სეხნად ვიწაღმართე.
ჴადარბანის მშვილდსა ისრად
ჴუმლა კილოდ მისართე;
ჴოხობს ხშირად ჴაკადა ვჰკრი, -
მნატრეს, ვისცა გავეწვართე.
ჯანაბათს ინდნი
ვნახენ პირ-ბინდნი,
ფრანგეთს გავარენ ჯენევის თემად;
ჯაანგირ ვნახე,
ყმა კეკლუც-სახე,
ჯამასპი მარქვა და მთქვის ძმად ჩემად.
ჯონჯლის მშვილდითა,
ყოვლგან ჯილდითა
და ჯღარდლის ისრით დავვლიდი ლემად;
ჯერანს მორბედსა
უშლიდი ბედსა,
ჯიღათ ვამსხვრევდი, მაქიან ქვე მად.
ჰასურვთით ჰაერმონად
მიველ, - მაკლდა, - იგიც ვნახე;
ჰასრათს ვეყმე, კაცსა ტკბილსა,
ჰარონობით გავეზრახე;
დავრიშულად მოვიჩმახე,
მშვილდსა ხელი აღარ ვახე;
ზღვა-ხმელ-მთანი სრულ დავლახე,
მიკვირს, შემრჩა კიდევ სახე!
ჵოი სოფელო [!]
პირ-დამყოფელო!
ჵოი, დრკუო, ცრუო! ჵო, მოკლე-კუდო!
ჵო, ვაჲ, ჰაი!
ნეტარ, ხარ რაი!
ჵი გვარი-მწარი, ჵო მრუდო, ცუდო!
ჵო, ოდეს გდევდეთ,
გულს ქვე-გიფენდეთ!
ჵო, შეხლტი, გვევლტი! ჵო, გვაგდებ, მრუდო!
ჵო, შენსა პირსა
ვინ ეტრფის, ტირსა!
ჰაი, ჰაი, გიცან, ჵო, ეშმა ზღუდო!

ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!

ავტორის შესახებ

ბესიკის სხვა ლექსები:

მოით მიჯნურნო
მოით, მიჯნურნო მსოფლიურნო, ვინ ხართ დაგულნი!
ისმინეი, ჩემნი ჭირნი მკვლელნი, რა გვარად ჰრთულნი! ...
მნათობთადმი
ჰეი, მთვარეო, შენი მკვირანო:
რად მიაჩრდილენ შენცა ჭირანო? ...
გამტყორცა სოფელმა
გამტყორცა სოფელმა, მოვშორდი მზესა;
დღენი ჩემნი წარვლენ ბნელად და ბნელად! ...
შავნი შაშვნი
შავნი შაშვნი შავს გალიას შემსხდარნი,
სუფთად მხმობნი, ხმა-ყარიბად მსტვინავნი, ...
ყოვლად-წმიდის ქება
ჯერისაებრ ქება შენი
არვის ძალ-უძს, ღვთისა სძალო! ...
„ფისო“
ნახატის ავტორი:
ანასტასია ჩეჩელაშვილი (6)

დაამატე შენი დახატული კლიპარტი
decoration

ვიდეო ლექსები

ბავშვების მიერ გაცოცხლებული ბესიკის ლექსი „„ან“-ზე სით მოხვალ“. თუ შენც გაქვს ამ ლექსის ვიდეო, გამოგვიგზავნე და გაუზიარე ის სხვებსაც!

გამოგვიგზავნე შენი ვიდეოც
 

ნახატი ლექსები

ლექსზე „„ან“-ზე სით მოხვალ“ ბავშვების მიერ შექმნილი ნახატები. თუ შენც გაქვს ამ ლექსის თემაზე რაიმე დახატული, გამოგვიგზავნე და გაუზიარე სხვებს.

გამოგვიგზავნე შენი ვიდეოც
 
Kids.ge-ს რჩევები

თამაში უფრო მეტია, ვიდრე უბრალოდ გართობა და მხიარულება

თამაშის საშუალებით ბავშვი იგებს თავისი შესაძლებლობების შესახებ, ცდის ახალ იდეებს და უვითარდება წარმოსახვა.

ანი კაპანაძის ბლოგი - დაწყებითი კლასის მასწავლებელი
ანი კაპანაძის ბლოგი - დაწყებითი კლასის მასწავლებელი

„მასწავლებელი - ზოგჯერ უშვილო,მაგრამ ათასი ბავშვის მშობელი”   პირველად რომ წავიკითხე იოსებ ნონეშვილის ლექსი, „მასწავლებელი” საოცა...

„ვაშლის ხე“
ნახატის ავტორი:
ანასტასია ჩეჩელაშვილი (6 წლის)

დაამატე შენი დახატული კლიპარტი
decoration

სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან

დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები

სამწუხაროდ, სხვა ამავე ზომის ლექსები, რომელიც ამავე კატეგორიებშია, ვერ მოიძებნა

უფრო მცირე ზომის ლექსები

ნიკოლოზ ბარათაშვილი
მიყვარს ყაბახის არემარე, თვალად საამო

ნიკოლოზ ბარათაშვილი

მიყვარს ყაბახის არემარე, თვალად საამო,
მაისის ღამე, მიბუნდვილი, გრილი და ამო;...
მანანა ტონია
მგელი და კრავი

მანანა ტონია

ერთ მსუნაგ და ავ ზნის მგელსა,
დაკარგვია, თურმე, შვილი,...
ლადო ასათიანი
ალბომიდან

ლადო ასათიანი

რა დამავიწყებს შენს ლამაზ თვალებს,
რამ დამავიწყოს ეს ალუბლები!...
აკაკი წერეთელი
იმერული ნანინა

აკაკი წერეთელი

გაპუტულო გლეხის შვილო, შენ პაწაწინაო!
აგრე ტკბილად, უდარდელად რამ დაგაძინაო?...
ნოდარ დუმბაძე
მაჩვი

ნოდარ დუმბაძე

გუბაზოულის ჭალაში
ატყდა სტვენა და განგაში:...

უფრო დიდი ზომის ლექსები

ნოდარ დუმბაძე
მანანას წერილი

ნოდარ დუმბაძე

ჩემო კარგო მედიკო,
ჩემო კარგო დაია,...
ყველა უფლება დაცულია.
kids.ge © 2011 - 2024