|
გაუბედავი სიყვარული |
|
მწა−რედ მწვე−ლი,
გულს მი−და−გავს ტრფი−ა−ლე−ბა!
და უბ−რა−ლოდ
სა−ვა−ლა−ლოდ
ჩემს გულ−ში−ვე ი−მა−ლე−ბა!
მიძ−გერს გუ−ლი
აგზ−ნე−ბუ−ლი,
მაგ−რამ გო−ნი მი−ბამს ე−ნას.
მი−სი სხი−ვით
სან−თე−ლი−ვით
ვდნე−ბი და თანც ვმად−ლობ ზე−ნას!..
თუ ი−სიც მცნობს
და ი−სიც გრძნობს,
ჩე−მებრ იწ−ვის უხ−მოდ ერ−თი...
მაშ, ოხ, ღმერ−თო,
რად წაგ−ვერ−თო
ჩვენ კავ−ში−რი შემაერ−თი?!
ვი−ცი, გზნო−ბის,
ნამდ−ვილ გრძნო−ბის
ნი−შა−ნი−ა მდუ−მა−რე−ბა,
ცხა−დად ტკბი−ლი
რამ ღი−მი−ლი,
ჩუ−მად ცრემ−ლი, მდუ−ღა−რე−ბა.
მაგ−რამ მა−ინც,
მეტრ−ფის მე ვინც,
მსურს, რომ ერ−თხელ გა−მა−გო−ნოს:
“შენ ჩე−მი ხარ!
გულს მიზიხარ!”
მი−თხრას ეშ−ხით... და−მა−ღო−ნოს!
ორ−თავ ვი−ცით,
ფი−ცით მტკი−ცით
გრძნო−ბა ჩვე−ნი შეგ−ვი−ტყვი−ა!
თუმც-კი ვხე−დავთ,
თქმას ვერ ვბე−დავთ,
გულ−ზე გვა−წევს, რო−გორც ტყვი−ა!
ა−თი წე−ლი,
მე−ტად მწვე−ლი,
გულ−ში გვაქვს ეს ნე−ტა−რე−ბა!
ვუგ−დებთ რა ყურს,
ო−რი−ვეს გვსურს
და ვერ გვითქ−ვამს აღ−სა−რე−ბა!
აკაკი წერეთელი
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
