|
მომაკვდავის ფიქრები |
|
ჩე−მი სიკვ−დი−ლი, ა−ჰა, მეც მზად ვარ!..
მო−დი, ჯა−ლა−თო, შე−ნი მახ−ვი−ლი
შე−უბ−რა−ლებ−ლად ზედ გულ−ზე დამჰ−კარ!
ყო−ვე−ლი წვე−თი ჩე−მი სისხ−ლი−სა
თუ−კი გა−მოზ−დის მა−მუ−ლიშ−ვილ−სა,
ცოდ−ვა არ ა−რის, რომ მო−ვე−რი−დო
მა−შინ მე ტანჯ−ვას და თვით სიკვ−დილ−სა?
ა−რა! სიკვ−დი−ლი ვერ შემა−შინებს,
მომ−ზა−დე−ბულ−სა მა−მუ−ლის მსხვერპლ−სა!
მზად ვარ შევს−წი−რო სუ−ლი და ხორ−ცი
და სამ−შობ−ლო−ზე ვჰყრი−დე თვით ფერფლ−სა!
თუმ−ცა პი−რა−დი ჩე−მი ცხოვ−რე−ბა
ყო−ველთ−ვის ი−ყო ტანჯვა-ვაება,
მაგ−რამ სიკვ−დილ−ში ვჰპო−ვებ სი−ცო−ცხლეს
და ის იქ−ნე−ბა თვით უკვ−და−ვე−ბა,
თუ−კი ი−მე−დი მე სა−ი−ქა−ოს
გამყ−ვა უ−კე−თეს მო−მა−ვა−ლი−სა,
რომ ჩემს შემ−დე−გი შთა−მო−მავ−ლო−ბა
იქ−ნე−ბა შემგ−ნე თვი−სის ვა−ლი−სა!
დი−ახ! თუ მოძ−მეთ გა−მო−ად−გე−ბა
ჩე−მი სიკვ−დი−ლი, მზა−და ვარ მე−ცა...
გა−მოღ−ვი−ძე−ბულს სურ−ვილს ქვეყ−ნი−სას
ხელს მო−უ−მარ−თავს, მრწამს მე, თვით ზე−ცა!..
აკაკი წერეთელი 1911 წ.
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
