რაც მიიწერა სოფელმან
დავით სარდლისადმი
ვე−ღარ დავთ−ვა−ლე ამ−რი−თა!
ო−დეს ვი−ტყო−დი ე−ნი−თა,
სისხ−ლი შე−კუმშ−ლის დამ−რი−თა!
მი−სი სიმ−წა−რე ყო−ვე−ლი
გულს გარ−დამრ−თხმი−ან კამ−რი−თა;
ბო−ლოდ უ−შო−რეს ვლა მომ−ცა,
ვხე−დავ−ცა წამი-წამ−რი−თა!
სისხ−ლისა ცრემლ−თა დაწ−თო−ბა
სა−ახ−ლოდ მომ−სურ−ვე−ბი−ა;
ხი−ლულ−თა დრო−თა ნი−შატ−ნი
სა−ბავ−თოდ მომ−წყურ−ვე−ბი−ა;
ო−დესნი ჟამ−ნი დამგ−ვე−მენ,
მით თა−ვი მომ−ძულ−ვე−ბი−ა;
ვა−ი, ღა−რიბ−სა ღა−რი−ბი
ცრემ−ლი−თა შე−გე−წე−ბი−ა!
გითხრა-ღა, გმი−რო, ხსე−ნე−ბით
ო−დენ თუ ვიძ−ლო ე−ნი−თა:
ო−დეს ავ−ლაბ−რად მო−ვი−და
ა−ქა−ლო თარეშ-ფრე−ნი−თა,
ა−ვარ−დი ვე−ფხი სამ−დევ−როდ,
გაჰ−ყევ თეთ−რი−თა ცხე−ნი−თა;
მინ−დორ−თა პირ−ნი დაჰ−ფა−რენ
ლეკ−თა მძოვ−რე−ბის ფე−ნი−თა.
მის−ძახ−დი, გმი−რო ბე−ლა−დო:
„ვინ ხარ?“ მან ხმა ჰყო: „ა−ქა−ლო!“
ცე−ცხლსა გი−თხოვ−და ვით თი−ვა:
„გა−მო−ვედ ჩემ კერძ აქ, ალო!“
გულ-მედგრად ლომ−მან შეჰყ−ვირ−ნე:
„ა−ჰა ლო−მი−ო, აქ-ალო!“
მყის შე−იხ−ვე−წა რაზმს ში−გან:
„სჯობ−სო, - თქვა, თა−ვი ვა−ქა−ლო!“
თქვენ ო−დენ შვიდ−ნი თან გახლ−დენ,
კაც−ნი სხვა არ−ვინ მე−ტა−ნი;
შვი−დას−თა ლეკ−თა და−უდ−გით
მა−ხე−ნი გა−სა−ცე−ტა−ნი!
მწუხ−რი−სა ჟამ−მან გაკ−მარ−ნათ
თქვენ მა−თი ცემა-ჟლეტანი.
მობ−რუნ−დი გა−მარჯ−ვე−ბუ−ლი,
თეთრ−სა−ვე მჯდო−მი მზე-ტანი! [!]
მას ა−ქეთ ვსთქვა თუ ყვე−ლა−ი,
სა−და ვით ი−ყავ სა−და−ვით, -
ვა თუ შე−ექმ−ნას მსმე−ნელ−თა
უს−მენ−ნი ძნელ−ნი სა−და−ვით!
მისთ−ვის და−ვაგ−დენ მრა−ვალ−ნი,
მცი−რედ−სა ვი−ტყვი სა−და−ვით.
ვი−ცი, არ გიყ−ვარს ქე−ბა−ნი,
ჩვე−ულ ვარ მე თქვენ−სა, და−ვით!
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
ბესიკის სხვა ლექსები:
ვნახე პირ-მზე |
მოით მიჯნურნო |
სევდის ბაღს |
მირიან ბატონიშვილს |
ბაიათი |
მიეცით ბავშვებს ასაკის შესაბამისი პასუხისმგებლობები და აჩვენეთ, რომ ისინი მნიშვნელოვანია ოჯახისთვის.
ეს საინტერესოა! რჩევები-ფსიქოლოგია - მე და ჩემი მასწავლებელი ( მოთხრობა პატარებისთვის)
ორშაბათი. შემოდგომისფერი დილა იყო... ქარი ეცეკვებოდა ხეებს და აცლიდა გამხმარ, გაყვითლებულ ფოთლებს... ელენე სკოლის გზას მიუყვებოდა, ხანდახან დასვრილ ფეხსაც...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
იმერული ნანინააკაკი წერეთელი |
 |
ბედისადმიბესიკი |
 |
ეკლიანი მეგობარიმანანა ტონია |
|
მგელი და კრავიაკაკი წერეთელი |
 |
ეფემერაგალაკტიონ ტაბიძე |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
მუდარავაჟა–ფშაველა |
 |
ფისოს ნადიმიგიორგი წერეთელი |
 |
რეკენ ზარები, რეკენ...ანა კალანდაძე |
 |
წვიმა უღრან ტყეშიგივი ჩიღვინაძე |
|
ვაშა მას დღესბესიკი |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
 |
ვის რა აჩუქა თოვლის პაპამვასილ გულეური |
|
ქართული სტუმართ-მასპინძლობამანანა ტონია |
|
ასპინძის ომზედბესიკი |
|
დაგვიანებული პასუხი აკაკისვაჟა–ფშაველა |
 |
სწავლა მოსწავლეთადავით გურამიშვილი |
