მირიან ბატონიშვილს
პირველი
სა−ხე−ლად: "სახ−ლო უ−კა−რო".
მე−ნიშ−ნა, დავრ−თე ნე−ბა−ნი,
თანხ−მო−ბით თა−ვი უ−კა−რო.
ყოვ−ლის სოფ−ლი−სა დეს−პან−ნი
აქ ყრი−ა განაფხუ−კა−რო.
დაბ−მულ−თა ღორ−თა გვამს−გავ−სებთ,
რომ გვნა−ხოთ განატრუ−კა−რო!
„ა−ი−ოს თე−ოს, აიოს“, -
ა−მას ხში−რად ხმობს გა−ი−ოს;
სტე−ფა−ნა უ−ტი−რა−ცუ−ებს,
შე−ა−წყობს ტა−ღის ხმა−ი−ოს;
მა−ი−ორს ზი−ლი წი−ლად ხვდა,
უ−სუ−ლით სუ−ლის დგმა−ი−ოს;
ბა−სის−ტად მა−ნუ−ჩარ გვრგვი−ნავს
ყვა−ვის ხმით, „ვა−ლალ ვაიოს.“
ე−რა−ნით ელ−ჩი ა−მა−ყი
აწ თუ არ ი−ცით ვი−თა−ო!
მი−მო−დაწრ−წი−ნით ი−ბღუნძ−ვის
ქურ−თუ−კის კუ−დის გვი−თა−ო.
დარ−ბან−დით მირზა-სადუნი
მალ-მალ ვლის ალ−თა−ფი−თა−ო;
მარ−ცხე−ნა წვი−ვი გა−უსქ−და
ამ მყრალ−სა სიმ−სივ−ნი−თა−ო.
ყაზი-ყუმუხის პოს−ლა−ნიკთ,
ორ−თა−ვე ბე−დით ა−ლი−ათ,
შუღ−ლი შე−ექ−ნათ ი−ე−ფათ
ამ უ−ბად−რუ−კებს, მყრა−ლი−ათ;
ყვე−ლა შე−იქ−ნა უ−ეჭ−ვად
თა−ვისად და−მაბ−რა−ლი−ად;
ხინ−კა−ლი შაქ−რად ე−გო−ნისთ,
ქუ−მე−ლი ხოხ−ბის ყა−ლი−ად.
მე ჩე−მი რა−ღა მო−გი−თხრა?
ვხი და მო−გე−ლის გუ−ლი−ა;
თუმ−ცა ვე−ღირ−სე ხილ−ვა−სა,
თაყ−ვან−სა შეგ−ზღვნის სუ−ლი−ა!
პა−ა−ტავ, გებ−რა−ლე−ბო−დე:
ხსნილ−დე−ბა, მანდ არს გუ−ლი−ა!
რამ−დენ−ჯერ და−მი ა−ი−ღოს,
გახ−სოვ−დე დაკარგუ−ლი−ა!
ე−სე ა−სე−თი მით გკად−რეთ,
თქვენც გ−ტყორ−ცოთ ელისაბე−დით;
ა−მის მეტს რა−ღას დავკ−ვეს−დით,
მ[ი]ყვენით ძვე−ლის აბე−დით!
ვთქვით: "თა−ვი ა−ღარ ვა−წყი−ნოთ,
მე−ტი რამ−ცა ვინ გავბე−დით?"
კრულმცა[ა] ა−მა ქა−ლაქ−სა
მომსვ−ლე−ლი თა−ვით და ბე−დით!
გი−ორ−გი, გრი−გოლ,
ერ−თად თავ−ლი−გოლ;
გლა−ხა, თა−მაზა,
ერთ-ორ ლა−მაზა;
გო−გი და ცი−ბა,
სხვას არ და−ვე−ძებ!
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
დაეხმარეთ ბავშვს, დაიჯეროს საკუთარი თავის და თავისი შესაძლებლობების.
ეს საინტერესოა! რჩევები-ფსიქოლოგია - მე და ჩემი მასწავლებელი ( მოთხრობა)
ორშაბათი. შემოდგომისფერი დილა იყო... ქარი ცეკვებოდა ხეეებს და აცლიდა გამხმარ, გაყვითლებულ ფოთლებს... ელენე სკოლის გზას მიუყვებოდა, ხანდახან დასვრილ ფეხსაც...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
ვაჟა-ფშაველას ნაამბობილადო ასათიანი |
 |
ილიას საღამოვაჟა–ფშაველა |
 |
ეს მშობლიური ქარიაგალაკტიონ ტაბიძე |
 |
მავნებლებიმანანა ტონია |
 |
თერძი მელანათია ჯანაშია |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
პატარა მათემატიკოსიელენე სალარიძე |
 |
დაჭრილი შველილუარა ჭანტურია |
 |
ობოლიაკაკი წერეთელი |
|
ის კი არ არის ბიჭობავაჟა–ფშაველა |
 |
ჭუპა-ჭუპამაყვალა მრევლიშვილი |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
 |
ვაზის სიმფონიაშოთა ნიშნიანიძე |
|
ასპინძალადო ასათიანი |
|
ჩიტი-ჩიორავაჟა–ფშაველა |
 |
მელაკუდას მაღაზიავასილ გულეური |
|
ხარაბუზა და ფუტკარიაკაკი წერეთელი |
