ჩემო თავო, ბედი არ გიწერია
ჩე−მო ჩან−გო, ეშ−ხით არ გიჟ−ღე−რი−ა!
ჩე−მო გუ−ლო, ტკბი−ლად არ გიძ−გე−რი−ა,
რად−განც სატრ−ფო, ვხე−დავ,ჩე−მი მტე−რი−ა!..
მით ჯო−ჯო−ხეთს მა−რად გუ−ლით ვა−ტა−რებ!
თუ მარ−ტო ვარ, თავს მო−მაკვ−დავს ვა−და−რებ,
თუ ხალხ−ში ვარ, ძა−ლით ღრუ−ბელს ვა−და−რებ
და მო−წყე−ნით ჩემ−ზედ მტერს არ ვა−ხა−რებ,
რომ ა−რა სთქვან ჩემ−ზედ: “რა ოხერია!”
ჩე−მო თა−ვო, ბე−დი არ გი−წე−რი−ა!
ჩე−მო ჩან−გო, ეშ−ხით არ გიჟ−ღე−რი−ა!
ჩე−მო გუ−ლო, ტკბი−ლად არ გიძ−გე−რი−ა,
რად−განც სატრ−ფო, ვხე−დავ, ჩე−მი მტე−რი−ა!..
აღა−რა აქვს ბო−ლო ამ ჩემს სა−ტანჯ−ველს,
არ−ვინ მაძ−ლევს სა−ნუ−გე−შოდ ძმუ−რად ხელს;
ჩემს შარ−ბათ−ში ნაღ−ველს ვჭვრეტ და ვარდ−ში გველს,
მისთ−ვის ვ−წყევ−ლი და ვემ−დუ−რი ამ სო−ფელს,
რომ−ლის−გა−ნაც მე გზე−ბი ა−მე−რი−ა!..
ჩე−მო თა−ვო, ბე−დი არ გი−წე−რი−ა!
ჩე−მო ჩან−გო, ეშ−ხით არ გიჟ−ღე−რი−ა!
ჩე−მო გუ−ლო, ტკბი−ლად არ გიძ−გე−რი−ა,
რად−განც სატრ−ფო, ვხე−დავ, ჩე−მი მტე−რი−ა!
რა−ღას ვე−ლი, დრო არს განქ−რეს ი−მე−დი;
გინდ მეწ−ვი−ოს, ვე−რას მარ−გებს აწ ბე−დი!
დამწ−ვა−რი ვარ ი−სე, რო−გორც აბე−დი!
ა−ხა, ღმერ−თო, რა უდ−რო−ოდ დავ−ბერ−დი:
საფ−ლა−ვის−კენ ფე−ხი გამიშვერია!…
ჩე−მო თა−ვო, ბე−დი არ გი−წე−რი−ა!
ჩე−მო ჩან−გო, ეშ−ხით არ გიჟ−ღე−რი−ა!
ჩე−მო გუ−ლო, ტკბი−ლად არ გიძ−გე−რი−ა,
რად−განც სატრ−ფო, ვხე−დავ, ჩე−მი მტე−რი−ა!
და−ვუძ−ლურ−დი, განქ−რა გი−ჟი ოცნე−ბა…
ნაღვ−ლი−ა−ნად ჩემს თავ−ზედ მე−ცი−ნე−ბა
და ღმერთს ვვედ−რებ: “ღმერ−თო, მო−მე−ცი ნე−ბა,
რომ მე−ღირ−სოს საფ−ლავ−ში დაძინე−ბა!..
სჯობს, სულ გაქ−რეს კა−ცი, რად−განც მტვერია!”
ჩე−მო თა−ვო, ბე−დი არ გი−წე−რი−ა!
ჩე−მო ჩან−გო, ეშ−ხით არ გიჟ−ღე−რი−ა!
ჩე−მო გუ−ლო, ტკბი−ლად არ გიძ−გე−რი−ა,
რად−განც სატრ−ფო, ვხე−დავ, ჩე−მი მტე−რი−ა!
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
აჩვენეთ ბავშვს, რომ სწავლა მნიშვნელოვანია და დაეხმარეთ მას სწავლაში.
ეს საინტერესოა! რჩევები-ფსიქოლოგია - მე და ჩემი მასწავლებელი ( მოთხრობა პატარებისთვის)
ორშაბათი. შემოდგომისფერი დილა იყო... ქარი ეცეკვებოდა ხეებს და აცლიდა გამხმარ, გაყვითლებულ ფოთლებს... ელენე სკოლის გზას მიუყვებოდა, ხანდახან დასვრილ ფეხსაც...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
თოვლითამარ ფხაკაძე |
 |
ჩურჩხელების ჩხუბიიროდიონ ევდოშვილი |
 |
ბაზალეთის ტბაილია ჭავჭავაძე |
 |
ქეთინო, გამოიცანი!ნოდარ დუმბაძე |
 |
ომი საქართველოს თავად-აზნაურ-გლეხთა პირისპირ დაღისტნისა და ჩეჩნელთა, წელსა 1844-სნიკოლოზ ბარათაშვილი |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
მე შენმა ფიქრმა მიმარინდაბესიკი |
 |
ქუდი ქარშიქეთევან კვიტატიანი |
 |
გოზინაყივასილ გულეური |
 |
ლილე და ჭია-მაიამარი დიერა |
 |
მოწვევა სწავლაზეიაკობ გოგებაშვილი |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
 |
ქართული სტუმართ-მასპინძლობამანანა ტონია |
|
მკვეხარა მხატვარიმანანა ტონია |
|
მელას ფუჭი ოცნებამანანა ტონია |
 |
გაზაფხულივაჟა–ფშაველა |
|
არაჩვეულებრივი კონცერტიმანანა ტონია |
