|
მუხამბაზი |
|
გე−ფი−ცე−ბი, ტურ−ფავ, შე−გიყ−ვარ−დე−ბი!
ცა−ზედ მზე−ა, ქვე−ყა−ნა−ზედ შე−ნა ხარ!
შეც−დო−მით ძირს ჩა−მო−სუ−ლი ზე−ნა ხარ!
შაქ−რის გუ−ლო, ბულ−ბუ−ლი−სა ე−ნა ხარ!
სი−ხა−რუ−ლო, ჩე−მის ცრემ−ლის დე−ნა ხარ!
ეკ−ლით ნუ მ−ჩხვლეტ... და−მიბ−რუ−ნე ვარ−დე−ბი!
რომ ი−ცო−დე ჩე−მი გუ−ლის დარ−დე−ბი!
გე−ფი−ცე−ბი, ი−სევ შე−გიყ−ვარ−დე−ბი!
სიყ−ვა−რუ−ლი ი−სა სჯობს, რაც ძვე−ლი−ა:
სა−უ−კუ−ნო მე−გობ−რო−ბის მცვე−ლი−ა!
ა−ხა−ლი კი დრო−ე−ბი−თად მწვე−ლი−ა
და ყმაწ−ვილ−თა მხო−ლოდ სა−ნატ−რე−ლი−ა.
შენ ე−რი−დე!.. მო−ი−ფა−რე ფარ−დე−ბი!
რომ ი−ცო−დე ჩე−მი გუ−ლის დარ−დე−ბი,
გე−ფი−ცე−ბი, ქა−ლო, შე−გიყ−ვარ−დე−ბი!
ჩემ−სა−ვით რომ შე−გიყ−ვა−როს, ვინ ა−რი?
ვინ გაღ−მერ−თოს ცი−უ−რად მომცინა−რი,
თუ არ მე−ვე?.. გინ−და ვი−ყო მძინა−რი,
შე−ნი სა−ხე მა−ინც ჩემ თვალთ წინ ა−რი;
თუ გა−მიქ−რა, კლდე−ზედ გადავვარ−დე−ბი!
რომ ი−ცო−დე ჩე−მი გუ−ლის დარ−დე−ბი,
გე−ფი−ცე−ბი, ი−სევ შე−გიყ−ვარ−დე−ბი!
აწ რა−ღა ვარ, შენ−გან ტრფო−ბას ჩვე−უ−ლი?
ვე−ხე−ტე−ბი გზა-და-კვალდაბნეული!
ლხინს ვშორ−დე−ბი, ჭირი−საგან წვე−უ−ლი!
გაყ−რის წა−მი ჩვე−ნი ი−ყოს წყე−უ−ლი!..
სჯობს, შევ−რიგ−დეთ!.. ფეხ-ქვეშ დაგივარ−დე−ბი!
რომ ი−ცო−დე ჩე−მი გუ−ლის დარ−დე−ბი,
გე−ფი−ცე−ბი, ი−სევ შე−გიყ−ვარ−დე−ბი!
აკაკი წერეთელი 1876 წ.
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
