|
ვის რა აჩუქა თოვლის პაპამ |
|
ცეკ−ვა−ვენ და მღე−რი−ან -
შე−იკ−რიბ−ნენ ცხო−ვე−ლე−ბი,
თოვ−ლის პა−პას ე−ლი−ან.
ნაძ−ვი მორ−თეს, ა−თას−ფე−რად
ციმ−ცი−მებს და ა−ნა−თებს.
ნაძ−ვის ძირ−ში ა−ლა−გე−ბენ
სა−ა−ხალწ−ლო ბა−რა−თებს.
უ−ხა−რი−ათ ხე−ზე ჩი−ტებს,
სო−რო−ში კი თა−გუ−ნებს:
- მა−ლე მო−ვა თოვ−ლის პა−პა
და ჩვენც რა−მეს გვარ−გუ−ნებს.
სწო−რედ მა−შინ, ტყის სა−ათ−მა
თორ−მეტ−ჯერ რომ ჩა−მოჰკ−რა,
ა−ტყდა ერ−თი ჟრი−ა−მუ−ლი,
რა გგო−ნი−ათ, რა მოხ−და?
რი−სი სან−ტა, რა კლა−უ−სი,
წა−მო−ვი−და თოვ−ლი და
თეთ−რი წვე−რით, შა−ვი ნაბ−დით
თოვ−ლის პა−პა მო−ვი−და.
მის გარ−შე−მო შე−იკ−რი−ბა
ყვე−ლა, ტყე−ში ვინც ა−რის.
ვის რა ერ−გო სა−ჩუ−ქა−რი,
ა−ბა, გა−მო−ი−ცა−ნით!
და−თუ−ნი−ას - გა−ნა თაფ−ლი?
მის−ცა ჭრე−ლი ბა−ლი−ში.
მა−ინც სძი−ნავს მთელ ზამ−თარს და
თა−თის ლოკ−ვას არ იშ−ლის.
მგელს ა−ჩუ−ქა რა−დი−ო−ლა,
- და−მი−ფა−სებ ა−მაგ−სო,
ღამ−ღა−მო−ბით რომ ყმუ−ი−ხარ,
მო−უს−მი−ნე ა−მა−სო.
ჩა−მო−აც−ვა გრძელ ყუ−რებ−ზე
კურ−დღელს დი−დი სათ−ვა−ლე
- ბა−ჭი−ე−ბი არ და−კარ−გო,
გა−ი−კე−თე, დათ−ვა−ლე!
კა−ლათ−ბურ−თის სა−თა−მა−შოდ
ჟი−რაფს ერ−გო ბურ−თი და
ზღარბს - ძა−ფე−ბი ა−თას−ფე−რი,
ჯა−დოს−ნუ−რი ყუ−თი−დან.
წიგ−ნი მის−ცა ზღაპ−რე−ბი−სა
მელაკუდა-მელიას
- წა−ი−კი−თხე ა−რა−კე−ბი,
შენ თუ გა−მო−გე−ლი−ა.
ლომს ა−ჩუ−ქა მაკ−რა−ტე−ლი,
- არ გა−მი−წყრე ა−მა−ზე,
მე−ფე ხარ და დაგ−ჭირ−დე−ბა,
ფა−ფარს გაილა−მა−ზებ.
სარ−კე მის−ცა მა−ი−მუნს და
ტუ−რას - დი−დი საყ−ვი−რი,
სა−ვარ−ცხე−ლი - ო−ფოფს, ზებ−რას _
ზო−ლი−ა−ნი აღ−ვი−რი.
სპი−ლოს აძ−ლევს კბი−ლის ჯაგ−რისს
- და−ი−ხე−ხე ეშ−ვე−ბი!
ჩი−ტებს - ლა−მაზ პა−რა−შუ−ტებს
- ძირს ა−მით დაეშ−ვე−ბით!
სა−ჩუ−ქა−რი ჭრელ ხურ−ჯინ−ში
ყვე−ლასათვის აღ−მოჩნ−და.
მე−რე ი−სევ ჩა−ყო ხე−ლი,
მგო−ნი, რა−ღაც გა−მორ−ჩა...
ჰო, ა−ხალ წელს, გა−გო−ნი−ლა,
ტკბი−ლე−უ−ლი არ ი−ყოს?
რა თქმა უნ−და, კან−ფე−ტე−ბიც
უნ−და ჩა−მო−ა−რი−გოს.
მთე−ლი ღა−მე ლხი−ნი ჰქონ−დათ
უღ−რანი ტყის ბი−ნა−დართ...
მაგ−რამ დი−ლით, თოვ−ლის პა−პა
ი−სევ გა−უ−ჩი−ნარ−და...
ვასილ გულეური
|
ლექსები ცხოველებზე, ფრინველებზე, საახალწლო ლექსები |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
