ქარი არხევდა იტალურ შობის ხეს ტრიპოლისში

მო−დის ა−ხა−ლი წე−ლი,
თოვ−ლით მო−სი−ლი ღა−მე,
მი−წას ე−დე−ბა ცე−ლი -
ფან−ტას−ტი−უ−რი რა−მე...

ღა−მით ფერ−დო−ბებს ფიქ−რის
ეს−ხა ღვა−რი და თქე−ში,
აწ პრო−პე−ლე−რი მიჰქ−რის
და დუ−მი−ლი−ა ტყე−ში.

ა−მო−ზი−დუ−ლო დი−ლა,
მკრთა−ლო დღი−უ−რო მთვა−რე!
ლურ−ჯად ელ−ვა−რებს სი−ლა,
გა−ყი−ნუ−ლი−ა მხა−რე.

მე მეზ−მა−ნე−ბა პალ−მა,
შო−ბის ხე−ებ−ში რგუ−ლი,
ერთ−მა ბო−როტ−მა რკალ−მა
მას−ზე დაჰ−კი−და გუ−ლი.

ი−გი ხე ა−რის თალ−ხის
მწა−რე მი−რო−ნის ცხე−ბა,
მშვი−დო−ბი−ა−ნი ხალ−ხის
მას−ზე ჰკი−დი−ა წყე−ბა.

გა−წყდა მრა−ვა−ლი ტო−მი,
გუ−ლი რკი−ნის და თუ−ჯის,
მო−დის მსოფ−ლი−ო ო−მი
და კა−ნო−ნა−და ქუ−ჩის.

მო−დის მედ−გა−რი გრდემ−ლი
ცე−ცხლით, ტყვი−ით და რღვე−ვით.
ვის არ უგრძვ−ნი−ა ცრემ−ლი
შო−ბის ხე−ე−ბის რხე−ვით?

მი−წა მო−იც−ვა ალ−მა,
თოვ−ლიც მო−ვი−და თეთ−რი.
ფან−ტას−ტი−უ−რი პალ−მა
დგას შემ−კო−ბი−ლი ცხედ−რით.

სუ−ლი ო−მე−ბით ბო−დავს,
სუ−ლი სავ−სე−ა სისხ−ლით,
კაც−თა თვი−თე−ულ ცოდ−ვას
ითვ−ლის თვი−თე−ულ მისხ−ლით.

რა სა−ჭი−რო−ა თალ−ხი,
თუ უ−გუ−ლოდ და ძა−ლად
მშვი−დო−ბი−ა−ნი ხალ−ხი
და−ემს−გავ−სე−ბა ჯა−ლათს?

ვი−საც უ−ნა−ხავს ნის−ლი
და არ ჰქო−ნი−ა სახ−ლი,
მას გუ−ლიდან სჩქეფს სისხ−ლი
და სისხლს უ−ლო−კავს ძაღ−ლი.

გა−ფით−რე−ბუ−ლო დი−ლა,
გა−ფით−რე−ბუ−ლო მთე−ბო,
ცას გა−დას−ცილ−და ლი−ლა
და ნის−ლიანი თე−ბო.
გალაკტიონ ტაბიძე 1919

რა ასაკის ბავშვისთვისაა ეს ლექსი საინტერესო?

ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის.

ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები

ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!

დაამატე ნახატი

იმისთვის რომ შეძლოთ ამ ლექსის თემაზე შექმნილი თქვენი ნახატის დამატება, ჩვენს საიტზე უნდა გქონდეთ გახსნილი ანგარიში. ამისათვის უნდა გაიაროთ რეგისტრაცია.