|
ჩემი სამშობლო |
|
ტკბი−ლი−ა, რო−გორც ცის ნა−მი, რო−გორც ა−ლერ−სი მშო−ბე−ლის,
ტკბი−ლი−ა, რო−გორც ვე−ლებ−ზე ჯე−ჯი−ლის მწვა−ნე ფა−ფა−რი,
ტკბი−ლი−ა, რო−გორც ძი−ლის−პირს ძვე−ლი ქარ−თუ−ლი ზღა−პა−რი.
ბარ−ში ბულ−ბულ−თა ჯა−რი−ა, მთა−ში ი−რე−მი ყვი−რი−სა,
ტკბი−ლი−ა, რო−გორც სურ−ნე−ლი ახ−ლად−მოხ−დი−ლი ღვი−ნი−სა,
ტკბი−ლი−ა, რო−გორც სურ−ნე−ლი ახ−ლად−გა−მომ−ცხვარ პუ−რი−სა,
ტკბი−ლი−ა, რო−გორც ნუ−გე−ში ბე−დის−გან და−ღუ−პუ−ლი−სა.
ტკბი−ლი−ა, რო−გორც ბე−ღე−ლი, ა−მოვ−სე−ბუ−ლი თა−ვამ−დი,
ტკბი−ლი−ა, რო−გორც სიმ−ღე−რა და შე−ძა−ხი−ლი თა−მა−დის:
— ჩე−მი სამ−შობ−ლო, ზურ−მუხ−ტის და მარ−გა−ლი−ტის სა−და−რი,
ამ−რი−გად აყ−ვა−ვე−ბუ−ლი, მხა−რე მე−ო−რე სად ა−რი?
ჩე−მი სამ−შობ−ლო ქვე−ყა−ნა რა ლა−მა−ზი−ა, რა კარ−გი,
ცა-ფირუზ, ხმელეთ-ზურმუხტი, ნა−ირ−ფე−რე−ბით ნა−ქარ−გი!
ტკბი−ლი−ა, რო−გორც რუსთ−ვე−ლი, ტკბი−ლი−ა, რო−გორც ა−კა−კი,
ხალ−ხი, შრო−მა−ში გარ−თუ−ლი, ამ−ღე−რე−ბუ−ლი ფან−დუ−რი,
ი−ა−დო−ნე−ბის გა−ლო−ბა და ი−ავ−ნა−ნა ქარ−თუ−ლი.
რო−გორც კრი−ა−ლა მთის წყა−რო, ცად−მი−ჭე−დი−ლი ნაძ−ვე−ბი
და ი−ის წყა−ლით ფე−რი−ლი ლაჟ−ვარ−დის ლიბ−რი ღაწ−ვე−ბი,
ტკბი−ლი−ა, რო−გორც ხალ−ხისთვის თავ−და−დე−ბუ−ლი ლომ−გუ−ლი,
ტკბი−ლი−ა, რო−გორც ურ−მუ−ლი, ტკბი−ლი−ა, რო−გორც ჩონ−გუ−რი.
სა−ა−მო ა−რის, ვით რთვე−ლი, მწი−ფე მტევ−ნე−ბის ნა−ჟუ−რი,
დი−ლის−კენ ხოხ−ბის ყი−ვი−ლი, სიმ−ღე−რა გა−რიჟრაჟული,
ი−ა−ლა−ღებ−ზე ღრუბ−ლე−ბად მი−მო−ფან−ტუ−ლი ნა−ხი−რი
და გა−ზა−ფხუ−ლის პირ−ზე−და ტყი−დან გუ−გუ−ლის ძა−ხი−ლი.
ტკბი−ლი−ა, რო−გორც წიქ−ვილ−ში მთვა−რიან ღა−მის გა−თე−ვა,
ტკბი−ლი−ა, რო−გორც აპ−რილ−ში ტყემ−ლე−ბის შე−მო−ნა−თე−ბა.
ტკბი−ლი−ა, რო−გორც მტე−ვა−ნი, ვაზ−ზე ასხ−მუ−ლი შა−ვა−და,
და სიყ−ვა−რუ−ლი უ−ებ−რო, მო−სუ−ლი თა−ვის−თა−ვა−და.
ხალ−ხია ე−ნამ−ზი−ა−ნი, გმი−რი და ა−რამკ−ვე−ხა−რა, —
დი−დი−ა ჩე−მი სამ−შობ−ლო, ტკბი−ლი−ა ჩე−მი ქვე−ყა−ნა.
ჩე−მი სამ−შობ−ლო, ზურ−მუხ−ტის და მარ−გა−ლი−ტის სა−და−რი,
ამ−რი−გად აყ−ვა−ვე−ბუ−ლი მხა−რე მე−ო−რე სად ა−რი?
ლადო ასათიანი 1936
|
ლექსები სამშობლოზე |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
