|
უსულდგმულო ცხოვრება |
|
ცის ნი−ჭად ნუ გგო−ნი−ა,
ი−გი მი−წის ყო−ფი−ლა —
რა−საც ბო−ლო ჰქო−ნი−ა!
ცხოვ−რე−ბას ა−ცისკ−როვ−ნებს
სუ−ლი, საქ−მით მე−ტყვე−ლი,
და ის უბო−ლო ა−რის,
ვით სუ−ლის შთამ−ბერ−ვე−ლი.
ნე−ტა ვინც კარ−გის საქ−მით
აღ−ნიშ−ნავს თა−ვის დრო−სა!
ის ა−ქავ ე−წა−ფე−ბა
უკვ−და−ვე−ბის წყა−რო−სა!..
ილია ჭავჭავაძე 1860 წ. პეტერბურგი.
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. | ჩივილი |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
