ხელოვნება

ვის უ−ნა−ხავს შა−ვი წიგ−ნი, წიგ−ნი წი−თელ ა−სო−ე−ბით,
და−წე−რი−ლი სისხ−ლის წვე−თით, და−წე−რი−ლი სა−სო−ე−ბით?
გა−დი−ა−რეს გრი−გა−ლებ−მა, დღეს ეს წიგ−ნი არ−ვინ ი−ცის,
და ჟამთ მტვე−რით ი−ფა−რე−ბა წიგ−ნი ცის და დე−და−მი−წის.

დიდ−ხანს ვწერ−დი, დიდ−ხანს მწვავ−და შთა−გო−ნე−ბის ცე−ცხლი მწვა−ვე,
ვწერ−დი ჟი−ნით, ვწერ−დი ვნე−ბით... და ჰა, ი−გი და−ვა−თა−ვე.
და ვფიქ−რობ−დი: ჩემს შავს წიგნ−ში თუ არს-მეთქი რამ ი−სე−თი,
რომ არ აჩნ−დეს მწა−რე გეს−ლი, რომ არ აჩნ−დეს სისხ−ლის წვე−თი?

და მეწ−ვი−ა შემ−დეგ ეჭ−ვი, და მომ−წყინ−და ი−გი მცნე−ბა.
ვთქვი: "სხვას რას აქვს ფა−სი ქვეყ−ნად, რომ არ ი−ყოს ხე−ლოვ−ნე−ბა"!..
მაგ−რამ ჩემ−ში სა−უბ−რობ−და მე−ო−რე ხმა, ხმა ფა−რუ−ლი: -
"ხე−ლოვ−ნე−ბა - ეს ოქ−რო−ა მი−წის გულ−ში და−მარ−ხუ−ლი.

ხე−ლოვ−ნე−ბა მარ−გა−ლიტს ჰგავს, მას ზღვა ფა−რავს შე−უცვ−ლე−ლი,
რას იშ−ვი−ათ თუ მისწვ−დე−ბა კა−ცის გუ−ლი, კა−ცის ხე−ლი...
ა−რის წმინ−და პო−ე−ზი−ა და მუ−სი−კა ა−რის შო−რი,
მაგ−რამ ქვეყ−ნად არ არ−სე−ბობს - ის ა−ლერ−სი, ის ამ−ბო−რი.

ა−რის საღვ−თო ბი−ლი−კე−ბი ამ სივრ−ცის−კენ მი−მა−ვა−ლი,
ა−ირ−ჩი−ე მათ−გან ერ−თი, ა−ირ−ჩი−ე ერ−თი კვა−ლი!"
შა−ვი წიგ−ნი არ თავ−დე−ბა, შა−ვი წიგ−ნი შუ−ა წყდე−ბა...
მას ი−ქით კი კა−ცის გრძნო−ბა და გო−ნე−ბა ვე−რას წვდე−ბა.
გალაკტიონ ტაბიძე 1909

რა ასაკის ბავშვისთვისაა ეს ლექსი საინტერესო?

ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის.

ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები

ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!

დაამატე ნახატი

იმისთვის რომ შეძლოთ ამ ლექსის თემაზე შექმნილი თქვენი ნახატის დამატება, ჩვენს საიტზე უნდა გქონდეთ გახსნილი ანგარიში. ამისათვის უნდა გაიაროთ რეგისტრაცია.