მწოლარე

ი−ყო ის მწუ−ხა−რე−ბა - ბა−ლა−ხებ−ში მწო−ლა−რე
და ე−ფი−ნა ალ−ვა−თა ხე−ი−ვა−ნის სუმ−ბუ−ლი,
მი−დი−ო−და მდი−ნა−რე, რო−გორც ლურ−ჯი ო−ლა−რი,
და მახ−ლობ−ლად კი−ო−და მე−თორ−მე−ტე ბულ−ბუ−ლი.

და ფოთ−ლე−ბის შრი−ა−ლი ი−ყო, რო−გორც ო−პე−რა,
შო−რე−უ−ლი ბა−ღე−ბი, მე−დე−ას ხნის კა−მა−რა,
უ−ცებ ქარ−მა ზვირ−თე−ბი და−სავ−ლე−თით მო−ბე−რა,
მი−ე−ფა−რა და−ღა−ლულს და ზღვებს გა−და−ა−ბა−რა.

კი−თხუ−ლობ−და პო−ე−ტებს: ედ−გარს, ჰან−რი რე−ნი−ეს
და ლან−დე−ბი ჩქა−რობდ−ნენ ოც−ნე−ბე−ბის კი−დე−ზე
და ვერ წარ−მო−ედ−გი−ნა ბედ−ნი−ერს და მშვე−ნი−ერს
ცა - უფ−რო უ−მაღ−ლე−სი, ცა - უფ−რო უ−დი−დე−სი.
გალაკტიონ ტაბიძე 1919

რა ასაკის ბავშვისთვისაა ეს ლექსი საინტერესო?

ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის.

ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები

ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!

დაამატე ნახატი

იმისთვის რომ შეძლოთ ამ ლექსის თემაზე შექმნილი თქვენი ნახატის დამატება, ჩვენს საიტზე უნდა გქონდეთ გახსნილი ანგარიში. ამისათვის უნდა გაიაროთ რეგისტრაცია.