|
არა ერთი ორი |
|
ა−რა ო−რი და სა−მი,
მახ−სოვს ვარსკვ−ლა−ვი შო−რი
და გა−ნა−თე−ბის წა−მი.
შენ, გა−ლაკ−ტი−ონ, ი−ცი
რა და−უ−დევ−რად ჩქა−რა
ქრე−ბა ქა−ლე−ბის ფი−ცი.
წყნა−რად ი−ა−რე, წყნა−რად.
და მე−გობ−რუ−ლი ვერ−სად
ვარ გი−პოვ−ნი−ა თა−სი.
კმა−რა, Poeise Verso!
რა−ა სი−ცო−ცხლის ფა−სი?
მა−ღალ ალ−ვა−თა რიგ−ნი
მთვა−რეს მწვერ−ვა−ლებს უხ−რის.
და−ხუ−რუ−ლი−ა წიგ−ნი
უ−კა−ნასკ−ნე−ლი მწუხ−რის.
გალაკტიონ ტაბიძე 1924
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
