|
ნუციკო სოფელში |
|
პა−წა−წი−ნა ნუ−ცი−კო,
და−ახ−ვედ−რებს თბილ ბუ−ხარ−თან
ფი−სუ−ნი−ა ცუ−ცი−კოს.
სო−ფელს თეთ−რი თოვ−ლი ფა−რავს,
უ−ხა−რი−ა გო−გო−ნას,
ხე−დავს მთი−დან რა ლა−მა−ზი,
თოვ−ლის გუნ−და მო−გო−რავს.
ჟრი−ა−მუ−ლით შე−ე−გებ−ნენ
სოფ−ლის გოგო-ბიჭები,
გა−ე−ხარ−დათ მე−გო−ბა−რი
და−აკ−რი−ჭეს კი−ჭე−ბი.
იხ−ტუ−ნეს და ი−თა−მა−შეს
მო−ე−ყი−ნათ თი−თე−ბი,
ნუ−ცი−კოს კი სახლ−ში ბე−ბომ
და−ახ−ვედ−რა წინ−დე−ბი.
მანანა ქურდაძე
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
