|
ყოყლოჩინა ბატუკა |
|
მთე−ლი ე−ზო ბა−ტუ−კამ,
და−მი−ხე−დეთ, რა დღე−ში−ა,
ან ა−სე რამ გა−ტუკ−ნა.
უყ−რის სი−მინდს ბე−ბო ნა−ტა,
თავს ევ−ლე−ბა ფე−რე−ბით,
ეს კი თურ−მე ყოყ−ლო−ჩი−ნობს-
მე−ზობლის ბატს ვე−რე−ვი.
აქ ე−ზოშიც ხომ და−ჩაგ−რა,
დედ−ლე−ბი და მა−მა−ლი,
ახ−ლა ყვე−ლა ი−რაზ−მე−ბა,
მო−დის მთე−ლი ა−მა−ლით.
ვნა−ხოთ ერ−თი რა ბი−ჭი−ა,
ყოყ−ლო−ჩი−ნა ბა−ტუ−კა,
ალ−ბათ ფიქ−რობს შე−ი−ფა−რებს,
მი−სი ბე−ბო ნა−ტუ−კა.
მანანა ქურდაძე
|
ლექსები ცხოველებზე, ფრინველებზე | ჩივილი |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
