|
მივიწყებული ფისო |
|
რა ხა−ნი−ა პატ−რონს
და−ა−ვი−წყდა ფი−სო.
პურ−საც კი, არ აჭ−მევს,
ფე−ის−ბუგ−ზე ზისო.
მშიერ-მწყურვალ ფი−სოს
ცხა−რე ცრემ−ლი სდი−სო.
გა−რედ გასვ−ლა უნ−და,
არ−ვინ უშ−ვებს ძირსო.
გაბუტული დგე−ბა,
თა−თით ა−ღებს სარკ−მელს.
ფიქ−რობს; ,,ჩა−ვალ დაბ−ლა
ვინ−მე მაჭ−მევს საჭმელს"
ერიდება ე−ზოს,
მა−ინც, ჩა−დის ფრ−თხი−ლად.
აქ, ბავშ−ვე−ბი, სა−წყალს
ქვებს ესვ−რი−ან ხშირად.
ზოგჯერ მას−ზე მში−ერს
წა−ა−წყდე−ბა ფი−სოს,
ის ხომ ყვე−ლა კა−ტას
კნუ−ტო−ბი−დან იცნობს.
ზოგჯერ ე−ზოს ძაღ−ლი
ბრა−ზი−ა−ნად უ−ყეფს.
ეჰ, სა−წყა−ლი ფი−სო,
რამ−დენ რა−მეს უძ−ლებს!
ელიზბარ გაბუნია
|
ლექსები ცხოველებზე, ფრინველებზე | ჩივილი |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
