|
მეურნე იმედა |
|
ფრი−ად გა−საკ−ვი−რი,
ჰყავს ბი−ჭუ−ნა ი−მე−დას,
ყურ−პარ−ტყუ−ნა ვი−რი.
გა−ნა მარ−ტო ვი−რი ჰყავს,
ძრო−ხა და ხბო ბო−ჩო,
წი−წი−ლე−ბი, მა−მა−ლი,
დედ−ლუ−ყუნ−წა „ქოჩო.“
თხა,- ბა−კუ−ნა „ბეკეკო“,
ცხენი,ლეკ−ვი „კი−სო“,
ინ−და−უ−რის ჭუ−კე−ბი,
პირც−მა−ცუ−ნა ფი−სო.
ა−თას−ფე−რი თევ−ზე−ბი,
გოჭუნტულა“ხუნაგა“,
თმა−ხუ−ჭუ−ჭა ცხვა−რუ−კა,
თა−გუ−ნი−ა „მსუნაგა.“
რო−ცა მო−დის ბა−ღი−დან,
მე−გობ−რე−ბი, ხვდე−ბი−ან,
ჟრი−ა−მუ−ლით ,ბღა−ვი−ლით,
პატ−რონს ე−გე−ბე−ბი−ან.
ფი−სო კნავის,წრიპინებს,
მო−მეშ−ვე−ლე ი−მე−და!-
ბო−ჩომ რძე შე−მისვ−რი−პა,
ჩემთ−ვის არ გა−ი−მე−ტა.
ლეკ−ვი კი−სო წკავწ−კა−ვებს,
რა დარ−დი აქვს მა−საც?
თურ−მე ციცქ−ნა წი−წი−ლამ,
ძლი−ერ გა−აბ−რა−ზა.
ბღა−ვის ცხვა−რი ბუნ−ჩუ−ლა,
იმ თხამ წვე−რებ ცან−ცა−რამ,
შე−მი−ჭა−მა ბა−ლა−ხი,
ბა−ღი სულ მთლად გა−ცა−ლა.
ე−გე−ბე−ბა ი−მე−დას,
ცრუ−პენ−ტე−ლა თა−გუ−ნა,
ინ−და−უ−რის ჭუ−კი−ამ,
თავ−თა−ვი არ მარ−გუ−ნა.
დედ−ლუ−ყუნ−წა ქო−ჩო−რამ,
და−ას−მი−ნა მა−ი−კო,
კვერ−ცხი უკ−ვე დავ−დე−ო,
მაგ−რამ მან არ ა−ი−ღო.
ე−ღი−მე−ბა ბი−ჭუ−ნას,
იცვ−ლის ტან−ზე ი−მე−და,
ა−ი უკ−ვე თქვენ−თან ვარ,
ყვე−ლა დაა−ი−მე−და.
მშივ−რებს მი−სი მიჰგ−ვა−რა,
ცუღ−ლუ−ტე−ბი და−სა−ჯეს,
რო−გო−რი მე−ურ−ნე−ა,
მკი−თხვე−ლო თვით გან−სა−ჯე.
მანანა ტონია
|
ეს ლექსი არცერთ კატეგორიაში არ არის. |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
