|
ოქროს კბილი |
|
გუ−შინ ად−რე დი−ლით,
სა−უზ−მის დროს მოძვ−რა,
თურ−მე წი−ნა კბი−ლი.
ცო−ტა სისხ−ლიც რომ ნა−ხა,
სულ წა−უხ−და ნი−რი,
და−ამშ−ვი−და ძა−მი−კომ,
სა−ტირ−ლად ა−ღერ−ღი−ლი.
თორ−ნი−კემ დას მი−მარ−თა,
სულ ტყუ−ი−ლად სტი−რი−ო,
ჩვე−ნი საბძ−ლის თა−გუ−ნას,
გა−უც−ვა−ლე კბი−ლიო.
ჩერ−დაკ−ზე რომ ა−აგ−დეს,
ათქ−მე−ვი−ნა თო−კომ,-
„თაგ−ვო, ცუ−დი კბი−ლი შენ,
გად−მო−მიგ−დე ოქრო!“
ძმა მა−ლუ−ლად ი−ცი−ნის,
და თა−ვისთ−ვის მღე−რის,
გვან−ცა საბძ−ლის ძირ−ში ზის,
და ოქ−როს კბილს ე−ლის.
მანანა ტონია
|
გულუბრყვილო პატარები | ჩივილი |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
