|
ლევიკოს ოცნება |
|
და გავხ−დე−ბი მკვლე−ვა−რი,
დღე და ღა−მე ოც−ნე−ბობს,
პა−წა−წი−ნა ლე−ვა−ნი.
ი−სე ბევ−რი რამ მინ−და,
თი−თებ−ზეც ვერ დავთ−ვა−ლე,
პირ−ველ რიგ−ში ბე−ბი−კოს,
შე−ვუ−ძი−ნო სათ−ვა−ლე,
ბა−ბუს ხელ-ჯოხს ვა−ჩუ−ქებ,
ვა−რა−ყი−ან ტა−რი−თა,
დე−დას, -ყა−ვის ფინჯ−ნებ−სა,
ნა−ზი მი−ნან−ქა−რი−თა,
საქ−სოვ ჩხი−რებს ვუ−ყი−დი,
ჩემს უფ−როს−სა და−ი−კოს,
ხო−ლო მა−მას, - არ ვი−ცი,
რა მი−ვართ−ვა მა−მი−კოს?
ალ−ბათ სა−პარსს შე−ვურ−ჩევ,
უ−კე−თეს−სა თო−კა−ზე,
რად−გან ა−ღარ დამ−ჩხვლი−ტოს,
მან კოც−ნის დროს ლო−ყა−ზე.
მანანა ტონია
|
ლექსები სწავლაზე, გულუბრყვილო პატარები |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
