|
ჯეჯილი |
|
(ვუძღვნი პაწია ლევანს)
ი−ზარ−დე, მწვა−ნე ჯე−ჯი−ლო,და−პურ−დი, გახ−დი ყა−ნა−ო;
ი−კურ−თხოს ი−მის მარჯ−ვე−ნა,
ვინც გთე−სა, მო−გიყ−ვა−ნა−ო!
და−პურ−დი, ჩე−მო ნუ−გე−შო,
ი−ზარ−დე თან−და−თა−ნა−ო;
ზე−ცამ გიგ−ზავ−ნოს ცვარ-ნამი,
მზემ შუ−ქი გფი−ნოს თა−ნა−ო.
ქარ−მა გი−ღელ−ვოს ზღვა−სა−ვით,
მ−წყრებ−მა მოგ−ძა−ხონ ნა−ნა−ო;
ი−ზარ−დე, გა−ა−ხა−რე−ვი
ყმაწ−ვი−ლი ჩემისთა−ნა−ო.
შრო−მის შვი−ლი ვარ ყა−რი−ბი,
ა−რა−ვინ გა−მი−ტა−ნა−ო:
ვი−საც კი ძმუ−რად მი−ვენ−დე,
მან გულს და−მა−სო და−ნა−ო.
ნე−ტა−ვი აქ არ მამ−ყო−ფა,
ქა−ლაქ−ში ჩა−მიყ−ვა−ნა−ო:
მას−წავ−ლა რა−მე ხე−ლო−ბა,
მას−წავ−ლა ანა-ბანაო.
ა−მაღლ−დი, თა−ვი და−ის−ხი,
ჯე−ჯი−ლო, ნორ−ჩო ყა−ნა−ო,
ი−მისი საზრ−დო შე−ი−ქენ,
ვინც გთე−სა, მო−გიყ−ვა−ნა−ო.
ნამგ−ლე−ბით გარ−სა გეხ−ვივ−ნენ
ბი−ჭე−ბი ჩემისთა−ნა−ო:
პეტ−რე, გი−ორ−გი, თევ−დო−რე,
ბე−სო და ალ−მას−ხა−ნა−ო.
ჯერს უმ−ზა−დებ−დეს თი−ნი−ა,
ა იმ ბერ კაკლებთა−ნა−ო;
სო−სოს ხე−ლა−და მოჰ−ქონ−დეს,
ცივ−ცი−ვი წყაროდა−ნა−ო.
იოსებ დავითაშვილი 1885
|
ლექსები სწავლაზე | ჩივილი |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
