|
სამშობლო |
|
ზურ−მუხ−ტო, ა−ნუ ალ−მა−სო;
ვიდ−რე შენს მკერდ−ზე დავ−დი−ვარ,
გ−თხოვ მწა−რე რა−მე არ მა−სო.
მშვე−ნი−ე−რი გაქვს ბუ−ნე−ბა,
სხვე−ბიც ამ−ბო−ბენ ამა−სო;
მაგ შენ−მა და−ღო−ნე−ბა−მა
გუ−ლი დარ−დე−ბით ა−ღავ−სო.
სამ−შობ−ლო ყვე−ლას გიყ−ვარ−დეთ,
ვი−საც რო ღმერ−თი კი გწამ−სო;
სამ−შობ−ლოს დამ−ვი−წყე−ბე−ლი,
მა−ღალ−მა ღმერთ−მა და−ამ−სო.
ვის დე−და−ე−ნა არ მოს−წონს,
მას ეშ−მა−კე−ბი ახ−ლავ−სო,
ცო−ცხალ იქ−ნე−ბა დევ−ნი−ლი,
მკვდარ−საც მა−ტყლე−ბი დახ−რავ−სო.
იოსებ დავითაშვილი 1881
|
ლექსები სამშობლოზე | ჩივილი |
ნახატი ლექსები - ამ ლექსის თემაზე შექმნილი ნახატები
ამ ლექსის თემაზე ჯერ არ არის არცერთი ნახატი ატვირთული. იყავი პირველი, ატვირთე შენი ნახატი!
