იანიჩარი
შორ−სა გაჰ−ფან−ტა თრთო−ლით ხმა მის−მა რახ−ტი−სა ჟღე−რა−მა...
მიჰქ−რის, მიფ−რი−ნავს, მი−ჭე−ქავს, უ−კან მის−დევს მტვრი−სა ბუ−ქი,
მას−ზედ ჰზის ი−ვე−რი−ე−ლი ჭა−ბუ−კი ვინ−მე ჩა−უ−ქი.
ა−გერ უ−ეც−რად რა−ღა−ცამ ჰა−ერ−ში გა−იკ−რი−ა−ლა,
თურ−მე, მან თო−ფი თა−ვი−სი შე−აგ−დო, შე−ატ−რი−ა−ლა,
მე−რე ლა−მა−ზად ხან მარ−ცხნივ, ხან მარჯვ−ნივ გად−მოწ−ვე−ბო−და,
ხან ცხე−ნი−და−მა ხტე−ბო−და, ხან ზედ−ვე შეჰფ−რინ−დე−ბო−და.
შვე−ნო−და ი−გი ჭა−ბუ−კი ცხენ−ზე−და, ვით ალ−ვა რგუ−ლი,
მაგ−რამ მე, მის მჭვრე−ტელს, ნაღვ−ლით ა−მე−რი−ა სუ−ლი, გუ−ლი...
ვსთქვი თუ, ვისთ−ვის შენ კის−კა−სობ, ვისთ−ვის ი−ჩენ სი−მარ−დე−სა?
შე−ნი რა−ა, რომ ამშ−ვე−ნებ შენს დამ−ღუპ−ველს ოს−მა−ლეთ−სა?
შენს სი−მარ−დეს, სი−ჩა−უ−ქეს ქართ−ლი შე−ნი არ დაჰ−ყუ−რებს,
მე−ფე შე−ნი თა−ვის ქე−ბით ჭა−ბუკს გულს არ გი−ხა−ლი−სებს!..
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
შეიძინეთ პირველადი დახმარების ნაკრები
შეიძინეთ პირველადი დახმარების ნაკრები და შეინახეთ ის ხელმისაწვდომ ადგილას.
ეს საინტერესოა! რჩევები-ფსიქოლოგია - მე და ჩემი მასწავლებელი ( მოთხრობა პატარებისთვის)
ორშაბათი. შემოდგომისფერი დილა იყო... ქარი ეცეკვებოდა ხეებს და აცლიდა გამხმარ, გაყვითლებულ ფოთლებს... ელენე სკოლის გზას მიუყვებოდა, ხანდახან დასვრილ ფეხსაც...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
რამ გაგაჩინა, ქალაოვაჟა–ფშაველა |
 |
კრწანისის ყაყაჩოებილადო ასათიანი |
 |
წვიმანატალია ნადირაშვილი |
 |
მტრედიელენე სალარიძე |
 |
ია და პეპელალუარა ჭანტურია |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
ბელები და თაფლიგივი ჩიღვინაძე |
 |
დიმ-დაირალელა ცუცქირიძე |
 |
გახუმრებაზაქარია შერაზადაშვილი |
 |
წვიმანესტან კუპრავა |
 |
ლიკას ცოდნის საიდუმლომანანა კაკაჩია |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
 |
მივარდნილი აივანიგალაკტიონ ტაბიძე |
 |
შემოდგომის სურათიხათუნა გულიაშვილი |
 |
მთასდუტუ მეგრელი |
|
აბასთუმანილადო ასათიანი |
 |
ზღვაო, აღელდი, აღელდი!აკაკი წერეთელი |
