სიმღერა
(ვუძღვნი ახალგაზრდა მგოსნებს)
დავ−დი−ვარ დე−დი−შო−ბი−ლა,
მეც ი−მათ ჯო−გი−და−მა ვარ,
ვინც სი−ღა−რი−ბით ცნო−ბი−ლა.
ამ წუ−თი−სოფ−ლის თორ−ნე−ში
ბევ−რი სხვა გა−მო−ცხო−ბი−ლა.
ჩემს გარ−და ა−სეთ ყო−ფა−ში
მრა−ვა−ლი სხვა−ცა ყო−ფი−ლა.
ყვე−ლას სა−მა−რე მიგ−ვე−ლის,
ვინც დე−დის მუც−ლით შო−ბი−ლა.
საგ−მო−ბიც ვი−ყო, ქედს არ ვხრი,
თა−ვი მდი−და−რი მგო−ნი−ა,
ი−სე−თი, თქვენ−მა ძმო−ბა−მა,
ჯერ არ−ვის გა−უ−გო−ნი−ა.
მთლად მე მე−კუთვ−ნის ქვე−ყა−ნა:
მთა−ში _ მთა, ბა−რად _ ბა−რი−ა,
ზღვა და ხმე−ლე−თი ერ−თი−ან,
ცას _ ვარსკვ−ლა−ვე−ბის ჯა−რი−ა,
დი−ლით მზე მა−ნა−თო−ბე−ლი,
ღა−მის გუ−შა−გი მთვა−რი−ა,
მდი−დართ სიმ−დიდ−რით ღი−ღი−ნი,
ბე−ჩავთ ქვი−თი−ნი მწა−რი−ა,
ავ−და−რი, ჟინჟ−ლი, ცის ქცე−ვა,
ცა მოწ−მენ−დი−ლი, და−რი−ა;
დი−ლით გა−ფურჩ−ნა ვარ−დი−სა,
მთე−ლი ი−მი−სი გვა−რი−ა;
ი−ა, უღ−რან ტყეს მო−სუ−ლი,
თალხ−კა−ბა, ენამტკბა−რი−ა,
კლდის თავს გაშ−ლი−ლი პი−რიმ−ზე, _
მთის სა−სა−ხე−ლო ქალი−ა;
მარ−გა−ლი−ტი−ვით მდე−ლო−ზედ
ბრჭყვი−ალა დი−ლის ცვარი−ა.
ზამთ−რის ზვა−ვე−ბის ქუ−ხი−ლი,
გა−ზა−ფხულს წვი−მის ღვარი−ა,
იქ ჯო−ჯო−ხე−თი, სა−მო−თხის
თუ და−მი−კე−ტეს კარი−ა.
ხარს ვგე−ვარ ნაი−ალაღარს,
რქით მი−წა−სა ვ−ჩხვერ, ვბუ−ბუ−ნებ,
ღმერ−თო, სამ−შობ−ლო მი−ცო−ცხლე! _
მძი−ნა−რიც ი−მას ვდუ−დუ−ნებ;
სა−წყალთ სა−წყლო−ბა რო მეს−მის,
ი−მათ ვა−რამ−ზე ვწუ−წუ−ნებ;
არც−როს უ−საქ−მო ა−რა ვარ,
მუ−დამ ვკო−წი−წობ, ვჩუ−ჩუ−ნებ.
ცო−ტა მაქვს, ცო−ტას ვჯერ−დე−ბი,
ბე−ჩავთაც გავუზი−არებ.
სი−კე−თი−სათ−ვის სი−კე−თეს
ა−რა−ვის დავუგვი−ანებ.
ა−ვის თქმით, ა−ვის ქცე−ვი−თა
გულს არ−ვის დავუზი−ანებ.
ხარს ვგე−ვარ ნაი−ალაღარს,
რქით მი−წა−სა ვ−ჩხვერ, ვბუ−ბუ−ნებ;
ღმერ−თო, სამ−შობ−ლო მი−ცო−ცხლე! _
მძი−ნა−რიც ი−მას ვდუ−დუ−ნებ;
სა−წყალთ სა−წყლო−ბა რო მეს−მის,
ი−მად მა−გივ−რად ვწუ−წუ−ნებ;
ხან−და−ხან ჟი−ნი ა−მი−ღებს,
სიმ−ღე−რას და−ვა−გუ−გუ−ნებ.
ჯერ არცერთ მომხამრებელს არა აქვს შეფასება გაკეთებული. თქვენ როგორ გფიქრობთ, რა ასაკის ბავშვისათვის შეიძლება იყოს ეს ლექსი საინტერესო? საორიენტაციო ასაკის მისანიჭებლად, გთხოვთ შეხვიდეთ სისტემაში ან გაიაროთ რეგისტრაცია და გვითხრათ, თქვენი აზრით რა ასაკის ბავშვისათვის არის ეს ლექსი საინტერესო. თქვენი აზრი ჩვენთვის მნიშვნელოვანია!
ავტორის შესახებ
ასწავლეთ ბავშვს, ბოდიში მოიხადოს
ასწავლეთ ბავშვს, ბოდიში მოიხადოს, როდესაც ის შეცდომას უშვებს და სხვას აწყენინებს.
ეს საინტერესოა! რჩევები-ფსიქოლოგია - მე და ჩემი მასწავლებელი ( მოთხრობა პატარებისთვის)
ორშაბათი. შემოდგომისფერი დილა იყო... ქარი ეცეკვებოდა ხეებს და აცლიდა გამხმარ, გაყვითლებულ ფოთლებს... ელენე სკოლის გზას მიუყვებოდა, ხანდახან დასვრილ ფეხსაც...
სხვა ლექსები ამავე კატეგორიებიდან
დაახლოებით ამავე ზომის ლექსები
 |
გიგივაჟა–ფშაველა |
 |
ბადი ბელიმანანა ტონია |
|
ილია ჭავჭავაძის სახსოვრადვაჟა–ფშაველა |
|
დალი და მანანამანანა ტონია |
 |
საქართველოო ლამაზოანა კალანდაძე |
უფრო მცირე ზომის ლექსები
 |
საფრთხობელანუნუ ჯანელიძე |
 |
Ზარმაცი ფისონინია კაპანაძე |
 |
ფეხბურთიიოსებ ციცქიშვილი |
 |
ხელოვნებაგალაკტიონ ტაბიძე |
 |
ციცი ციცინათელასოფო გასიტაშვილი |
უფრო დიდი ზომის ლექსები
 |
აღვახვამ ქებად ბაგესაბესიკი |
|
ცრემლთა მდინარებესიკი |
|
ცხოველთა აღლუმიმანანა ტონია |
|
კლდე და მდინარევაჟა–ფშაველა |
 |
დილა ასე დაიწყეთამარ ფხაკაძე |
